Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prokuratora Okręgowego w Krakowie od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 28 października 2011 r. sygn. akt II SA/Kr 795/11 o oddaleniu wniosku Prokuratora Okręgowego w Krakowie o uzupełnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 lipca 2011 r. 2011 r. sygn. akt II SA/Kr 795/11 w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miasta Rabka - Zdrój z dnia 31 maja 2010 r. nr LVII/390/2010 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka - Zdrój postanawia: odrzucić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 13 lipca 2011 r. sygn. akt II SA/Kr 795/11 stwierdził nieważność uchwały Rady Miasta Rabka - Zdrój z dnia 31 maja 2010 r. Nr LVII/390/10 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Rabka - Zdrój.
W dniu 21 lipca 2011 r. Prokurator Okręgowy w Krakowie wniósł o uzupełnienie powyższego wyroku przez orzeczenie co do tego, czy uchwała, której wyrok dotyczy - może być wykonywana.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że akty prawa miejscowego są aktami prawa powszechnie obowiązującymi - określonymi w konstytucji źródłami prawa. Akty takie obowiązują od momentu ogłoszenia ich w Wojewódzkim Dzienniku Urzędowym, albo od momentu przewidzianego w treści tych aktów. Obowiązywanie aktu nie może być podważane przez sąd administracyjny, który ma wobec takiego aktu tylko kompetencje do stwierdzenia jego nieważności. Akt tego rodzaju nie jest "wykonywany", lecz jest "stosowany". Jego ranga jako źródła prawa ogólnego i powszechnie obowiązującego polega właśnie na tym, że nie można go wykonać. W ocenie sądu orzekanie o jego "wykonywaniu" lub "nie wykonywaniu" jest niemożliwe.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Okręgowego w Krakowie o uzupełnienie wyroku z dnia 13 lipca 2011 r., postanowieniem z dnia 28 października 2011 r. sygn. akt II SA/Kr 795/11, na podstawie art.151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), oddalił wniosek.
Na podstawie art. 8 i 173 §2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną od postanowienia wniósł Prokurator Okręgowy w Krakowie, zaskarżając postanowienie w całości. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wskazując, że przepis ten ma charakter obligatoryjny "w przypadku każdego orzeczenia uwzględniającego skargę". Przepis ten nie zawiera wyłączeń ani odesłań do innych, w tym art. 61 §1 pkt 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Na tej podstawie wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 173 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) "§1 Od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. §2 Skargę kasacyjną może wnieść strona, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka po doręczeniu im odpisu orzeczenia z uzasadnieniem".
Zaskarżone postanowienie nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie, a w powołanej ustawie - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi brak jest przepisu szczególnego, który mógłby stanowić podstawę do wniesienia od niego skargi kasacyjnej. Ponadto żaden z przepisów tej ustawy nie przewiduje możliwości złożenia zażalenia na postanowienie o odmowie uzupełnienia postanowienia czy wyroku. Postanowienie takie może być przedmiotem kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na etapie rozpoznawania ewentualnej skargi kasacyjnej od orzeczenia w sprawie.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 180 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.