Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz (spr), Sędziowie NSA Zofia Flasińska, Andrzej Jurkiewicz, , Protokolant Anna Jagodzińska-Bajkowska, po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Małopolskiego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 września 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 683/04 w sprawie ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Mszanie Dolnej z dnia 27 września 2001 r. Nr XXXVIII/249/2001 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Mszana Dolna 1/ uchyla zaskarżone postanowienie, 2/ zasądza od Gminy Miasta Mszana Dolna na rzecz Wojewody Małopolskiego kwotę 120 zł /sto dwadzieścia / złotych tytułem zwrotów kosztów postępowania kasacyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wydanym na rozprawie postanowieniem z dnia 20 września 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 683/04 po rozpoznaniu skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Mszanie Dolnej z dnia 27 września 2001 r. Nr XXXVIII/249/2001 w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Miasta Mszana Dolna - umorzył postępowanie sądowe stwierdzając w uzasadnieniu, iż podjęcie przez Radę Miasta Mszana Dolna uchwały z dnia 28 grudnia 2004 r. uchylającej w całości zaskarżoną uchwałę powoduje, że postępowanie sądowoadministracyjne stało się bezprzedmiotowe, co wynika z art. 161 ( 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./, zwanej dalej "ppsa", w związku z art. 161 ( 1 pkt 1 i 2 tej ustawy.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł Wojewoda Małopolski reprezentowany przez radcę prawnego S. D., zarzucając:
1/ naruszenie art. 161 ( 1 pkt 3 ppsa, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez błędne zastosowanie tego przepisu do stanu faktycznego sprawy, /art. 174 pkt 2 ppsa/,
2/ naruszenie art. 93 ust. 1 i art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm./ poprzez błędną ich wykładnię, wobec uznania, iż sprzeczność z prawem uchwały o charakterze aktu prawa miejscowego nie skutkuje stwierdzeniem jej nieważności, co stanowi podstawę skargi kasacyjnej z mocy art. 174 pkt 1 ppsa.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podnosi się, iż Wojewoda Małopolski zaskarżył przedmiotową uchwałę ze względu na to, że została ona podjęta z rażącym naruszeniem przepisów obowiązującego porządku prawnego, zaś podjęcie zaskarżonego postanowienia przez Sąd I instancji o umorzeniu postępowania sądowo-administracyjnego wobec uznania, że postępowanie to stało się bezprzedmiotowe, nie może zostać zaakceptowane. Wprawdzie organ gminy podjął uchwałę w sprawie zmiany zaskarżonej uchwały, jednakże naruszył tym samym procedurę stanowienia planu zagospodarowania przestrzennego. Ponadto ustalenia zaskarżonej do sądu uchwały tracą wobec jej uchylenia przez organ gminy moc z chwilą wejścia w życie nowej uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co spowodowało niejako "zalegalizowanie" funkcjonowania w obrocie prawnym uchwały obowiązującej przez pewien określony czas pomimo podjęcia jej z naruszeniem porządku prawnego. Odmienny skutek wywiera orzeczenie Sądu o stwierdzeniu nieważności uchwały, ma ono charakter wsteczny od daty podjęcia uchwały powodując powrót do sytuacji, jaka miała miejsce przed podjęciem zaskarżonej uchwały. Kwestia ta jest istotna w przypadku uchwał dotyczących miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego wywierających znaczące konsekwencje po stronie adresatów tych uchwał. Uchwała w sprawie planu może stanowić podstawę do wydania wielu decyzji administracyjnych z zakresu Prawa budowlanego /por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku z dnia 20 marca 1996 r. sygn. akt SA/Gd 1256/95/.