Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia zawartego w skardze kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1478/14 oddalającego skargę M. G. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] czerwca 2014 r. znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: oddalić wniosek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1478/14 oddalił skargę M. G. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] czerwca 2014 r. znak: [...], utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody W. z dnia [...] marca 2014 r., znak: [...], nakładające na skarżącą grzywnę w wysokości 420 zł i wzywające do poddania obowiązkowemu szczepieniu ochronnemu małoletniej córki.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku M. G. wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, wskazując, że poddanie małoletniej córki obowiązkowym szczepieniom ochronnym może spowodować niebezpieczeństwo wywołania znacznej szkody, jak też trudnych do odwrócenia skutków dla życia i zdrowia małoletniej ze względu na możliwość negatywnego długofalowego oddziaływania nieznanych skarżącej składników szczepionek na organizm dziecka oraz skutki wysokiego natężenia tych składników. Wykonanie zaskarżonego postanowienia spowoduje też skutek w postaci zapłaty grzywny, a w dalszej kolejności kolejnych grzywien, gdyż w razie zwlekania z uiszczeniem kwoty nałożonej grzywny w celu przymuszenia, jak i dalszego zaniechania poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom ochronnym, skarżąca narazi się na przymusowe ściągnięcie grzywny w trybie egzekucji należności pieniężnych oraz na ryzyko dalszego nakładania kolejnych grzywien, również w wyższej wysokości, a następnie ich ściągnięcia. To z kolei może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody majątkowej po stronie wnioskodawcy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., I GPS 1/07, ONSAiWSA z 2007 r., nr 4, poz.77).
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. W przepisie tym chodzi bowiem o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania. Podkreślenia wymaga, że wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Rzeczą Sądu jest zaś zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają /lub nie/ za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dla uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania rozstrzygnięcia dotyczącego należności pieniężnej nie jest wystarczające samo powołanie się na zagrożenie dla sytuacji materialnej skarżącego. Twierdzenia wnioskodawcy powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej.
Analizując pod tym względem argumentację skarżącej, uznać należy, że nie uprawdopodobniła ona wystąpienia przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Wskazywane we wniosku możliwe negatywne konsekwencje wykonania szczepienia nie stanowią skutku wykonania zaskarżonego postanowienia. Skarżąca nie wykazała zaś, w jaki sposób obowiązek uiszczenia grzywny w kwocie 420 zł spowoduje dla niej trudne do odwrócenia skutki, bądź znaczną szkodę. Nie wskazała na żadne okoliczności i nie przedstawiła żadnych dokumentów, które miałyby uzasadniać wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Możliwość nałożenia dalszych grzywien, które na obecnym etapie mają charakter jedynie hipotetyczny, nie stanowi o zaistnieniu przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. Wskazać ponadto należy, że w niniejszej sprawie chodzi o świadczenie pieniężne, które z natury rzeczy jest odwracalne. Wobec tego należy stwierdzić, że podnoszone we wniosku okoliczności nie wskazują w żaden sposób na możliwość wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonego postanowienia.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.