Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Rzążewska, Sędziowie NSA Andrzej Gliniecki, Henryk Ożóg /spr./, Protokolant Magdalena Baduchowska, po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej "N." s.c. Z. M. K. i M. C. w S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 14 stycznia 2005 r. sygn. akt II SA/Rz 27/04 w sprawie ze skargi właścicieli Z. M. "N." s.c. M. i K. C. na bezczynność Powiatowego Lekarza Weterynarii w Rzeszowie w przedmiocie wpisania zakładu na listę postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie
K. i M. C., działający pod nazwą "N." s.c. Z. M. w T., powołując się na dyspozycję art. 52 § 3 i 4 ustawy z dn.30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270 ze zm., zwana dalej Ppsa) wnieśli skargę domagając się, by zobowiązać Powiatowego Lekarza Weterynarii w Rzeszowie do wydania decyzji w przedmiocie zgłoszenia ich Zakładu do Komisji Europejskiej, w celu uzyskania tzw. okresu przejściowego do 30 kwietnia 2005r. Skarżący podali, że w dn. 6 lutego 2004r. zostali powiadomieni przez inspektorów Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w Rzeszowie o możliwości ubiegania się celem uzyskania przez przedsiębiorców tzw. okresu przejściowego, w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej, aby w tym czasie dokonać niezbędnej modernizacji zakładu. Aby to uzyskać należało do dn.12 lutego 2004r. złożyć w Powiatowym Inspektoracie Weterynaryjnym w Rzeszowie niezbędne dokumenty. K. i M. C. wywodzą, że takie dokumenty za pośrednictwem poczty w wymaganym terminie złożyli. Wobec braku "orzeczenia" organu w tej sprawie została złożona skarga do Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii z/s w K. Wojewódzki Lekarz Weterynarii z/s w K. uznał skargę M. i K. C. za bezzasadną (pismo tego organu z dn.29 marca 2004r.). Powiatowy Lekarz Weterynarii w Rzeszowie pismem z dn. 8 marca 2004r. stwierdzić miał, że zarówno wniosek z dn. 12 lutego 2004r., jak i jego uzupełnienie z dn.25 lutego 2004r. nie zawierają niezbędnych elementów, by nadać mu stosowny bieg. Skarżący uważają argumentację organu za sprzeczną, naruszającą ich interesy, wobec tego w dn.23 marca 2004r. złożyli wezwanie do Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w Rzeszowie o usunięcie naruszenia prawa, powołując się na art.52 § 3 Ppsa. Organ pismem z dn.6 kwietnia 2004r. odpowiadając na wezwanie skarżących stwierdzić miał, że w sprawie nie jest wymagane wydanie decyzji administracyjnej.
Odpowiadając na skargę Powiatowy Lekarz Weterynarii w Rzeszowie wniósł o jej odrzucenie, względnie o jej oddalenie. Przytaczając treść skierowanych do skarżących pism, organ wywodził, że skarżący nie przedstawili wymaganych dokumentów przez instrukcję Głównego Lekarza Weterynarii Nr GIWhig.500/2/04 z dn.16 stycznia 2004r. (zwana dalej "instrukcją Głównego Lekarza Weterynarii"), a o tym fakcie byli informowani. W szczególności nie przedstawiono "harmonogramu eliminacji uchybień", ze wskazanymi datami ich usunięcia. Nadto organ uznaje, że rozstrzygnięcie sprawy w świetle postanowień instrukcji Głównego Lekarza Weterynarii nie wymagało wydania decyzji administracyjnej. Wniosek o odrzucenie skargi argumentowano tym, że skarżący wnieśli skargę po upływie 14 dni od dnia, w którym dowiedzieli się o stanowisku organu, co do braku możliwości przekwalifikowania Z. M. "N.". Pismo takie doręczyć miano skarżącym w dn.13 kwietnia 2004r.
W toku posiedzenia niejawnego przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Rzeszowie z udziałem stron organ będący stroną przeciwną wyjaśnił, że jedynym aktem, który normował kwestie formy i trybu umieszczania zakładów na liście tych zakładów, które uzyskać miały tzw. okres przejściowy, była instrukcja GLW. W świetle tej instrukcji fakt stwierdzania spełniania wymogów przez zakład przetwórczy miał być przez Powiatowego Lekarza Weterynarii komunikowany Wojewódzkiemu Lekarzowi Weterynarii po to, by ten ewentualnie przeprowadzał w tym zakresie kontrolę, a następnie miał sam przekazywać wniosek Głównemu Lekarzowi Weterynarii. K. C. wyjaśniał, że jego zakład jest zakładem przetwórczym o zdolności do 500 tys. litrów mleka, zaprzeczał temu Powiatowy Lekarz Weterynarii w Rzeszowie, a skarżący przyznał, że w 2003 r. skupił ok. 900 tys. litrów mleka.