Dnia 4 kwietnia 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2014 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B.W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 września 2013 roku, sygn. akt VII SA/Wa 1381/13 odrzucającego skargę B.W. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych z dnia [...] lutego 2013 roku, nr [...] w przedmiocie zawieszenia prawa wykonywania zawodu pielęgniarza postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 18 września 2013 r., sygn. akt VII Sa/Wa 1381/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił jako spóźnioną skargę B.W. na uchwałę Prezydium Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...]. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zaskarżona uchwała została doręczona skarżącemu w dniu 28 lutego 2013 r. W dniu 28 maja 2013 r. (data stempla pocztowego) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wpłynęła skarga na powyższą uchwałę. Pismem z dnia 3 czerwca 2013 r. skarga została przekazana do organu. Zaś w dniu 24 czerwca 2013 r. organ przekazał skargę wraz z odpowiedzią właściwemu do jej rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Sąd podkreślił, że zgodnie z art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Zatem skoro uchwała została doręczona skarżącemu w dniu 28 lutego 2013 r., to termin do wniesienia skargi upływał w dniu 2 kwietnia 2013 r. Zarówno data wniesienia skargi do niewłaściwego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - 28 maja 2013 r., jak i przesłania skargi przez organ Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, którą uznać należy za właściwą datę wniesienia skargi od uchwały - 24 czerwca 2013 r., oznaczają że skarżący znacznie przekroczył ustawowo określony termin do dokonania czynności procesowej jaką jest wniesienia skargi.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł B.W. domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. W skardze kasacyjnej zarzucono Sądowi I instancji naruszenie art. 85 § 1 pkt 2 w związku z art. 133 § 1, art. 134 i art. 166 p.p.s.a. poprzez odrzucenie skargi, w sytuacji gdy zaskarżona uchwała nie zawierała pouczenia o możliwości i terminie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Brak takiego pouczenia wprowadził skarżącego w błąd jakoby od zaskarżonej uchwały nie przysługiwał żaden środek zaskarżenia. W konsekwencji uznać należy, zdaniem skarżącego, że uchybienie terminu do wniesienia skargi nastąpiło bez jego winy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a. sąd odrzuca skargę między innymi w sytuacji, gdy sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego lub wniesioną po upływie terminu do jej wniesienia. Zgodnie zaś z art. 3 § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.
W niniejszej sprawie przedmiotem skargi do sądu administracyjnego jest uchwała Prezydium Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych w przedmiocie zawieszenia prawa wykonywania zawodu pielęgniarza. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz.U. Nr 174, poz. 1039 ze zm.) od uchwały wydanej w tym zakresie nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Przepis art. 27 cytowanej ustawy zawiera bowiem jedynie określenie trybu odwoławczego od uchwały okręgowej rady pielęgniarek do Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych. Również przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 września 2012 r. w sprawie składu komisji, trybu orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu pielęgniarki lub położnej oraz szczegółowego sposobu i trybu postępowania w sprawach zawieszania prawa wykonywania zawodu albo ograniczenia wykonywania określonych czynności zawodowych (Dz.U. z 2012 r., poz. 1106), do których to przepisów odnosi się także skarżący kasacyjnie, nie przewidują trybu zaskarżenia takiej uchwały. Bezdyskusyjnie, zgodnie z § 9 ust. 1 pkt 8 tego rozporządzenia, uchwała okręgowej rady pielęgniarek i położonych o zawieszeniu prawa wykonywania zawodów musi zawierać pouczenie o trybie i terminie odwołania. Jednakże, stosownie do § 11 ust. 4 rozporządzenia, powołany wyżej przepis stosuje się do uchwał Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych odpowiednio. Skoro ustawodawca nie przewidział możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego, uchwała ta nie musiała takiego pouczenia zawierać. Ponadto w związku z brakiem ustanowienia w ustawie o zawodach pielęgniarki i położnej sądowej kontroli uchwały w zakresie zawieszenia prawa wykonywania zawodu skargę na taką uchwałę należało odrzucić jako sprawę nie należącą do właściwości sądów administracyjnych, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie uznać zatem należało za odpowiadające prawu, pomimo błędnego uzasadnienia.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.