Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. S.-K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Łd 607/12, o odrzuceniu skargi H. S.-K. na rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 27 lutego 2008 roku nr 4/2008 w przedmiocie ustanowienia planu ochrony Bolimowskiego Parku Krajobrazowego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 30 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Łd 607/12, odrzucił skargę H. S.-K. na rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 27 lutego 2008 roku nr 4/2008 w przedmiocie ustanowienia planu ochrony Bolimowskiego Parku Krajobrazowego
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że Wojewoda Łódzki w dniu 27 lutego 2008 r. wydał rozporządzenie nr 4/2008 w sprawie ustanowienia planu ochrony Bolimowskiego Parku Krajobrazowego.
H. S.-K. w dniu 7 marca 2012 r. wezwała Sejmik Województwa Łódzkiego do usunięcia naruszenia prawa, poprzez uchylenie § 13 ust. 1 pkt 1 wskazanego wyżej rozporządzenia.
Uchwałą z dnia 24 kwietnia 2012 r. Sejmik Województwa Łódzkiego po rozpatrzeniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa, odmówił uchylenia § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 4/2008 z dnia 27 lutego 2008 r. Uchwała wraz z uzasadnieniem została doręczona stronie w dniu 10 maja 2012 r.
W dniu 6 czerwca 2012 r. H. S. - K. wniosła skargę na rozporządzenie Wojewody Łódzkiego z dnia 27 lutego 2008 r. domagając się stwierdzenia nieważności § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia oraz zwrotu kosztów sądowych.
Dalej Sąd wskazał, że zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz.U. z 2001 r. nr 142, poz. 1590 ze zm.), każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przepisem aktu prawa miejscowego, wydanym w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu organu samorządu województwa, który wydał przepis, do usunięcia naruszenia - zaskarżyć przepis do sądu administracyjnego w terminie wskazanym w art. 53 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Sąd zaznaczył, że zagadnienie to zostało przesądzone w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 2 kwietnia 2007 r. sygn. akt II OPS 2/07 (opubl. ONSAiWSA 2007/3/60, ZNSA 2007/2/83), która wprawdzie odnosiła się do skargi wnoszonej w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, a jej moc wiążąca jest ograniczona wyłącznie do stanowiska zawartego w sentencji i w granicach uzasadnionych treścią wniosku lub postanowienia, to jednak w przekonaniu Sąd wpłynęła ona na ujednolicenie stanowiska judykatury w zakresie objętych nią przesłanek zaskarżenia aktów jednostek samorządu terytorialnego na wszystkich szczeblach.
Według art. 53 § 2 p.p.s.a. w przypadkach, o którym mowa w treści art. 52 § 3 i 4 skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia. Zatem strona może wnieść skutecznie skargę w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, w sytuacji kiedy udzielono na nie odpowiedzi. Natomiast w sytuacji gdy organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia, termin do wniesienia skargi wynosi sześćdziesiąt dni i liczony jest od dnia wniesienia tego wezwania. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że jeżeli w okresie biegu tego sześćdziesięciodniowego terminu do wniesienia skargi organ udzieli odpowiedzi na wezwanie i doręczy ją stronie, wówczas dalszy bieg tego terminu staje się bezprzedmiotowy, a bieg swój rozpoczyna termin trzydziestodniowy liczony od dnia doręczenia stronie odpowiedzi. Natomiast jeżeli w tym okresie organ nie udzieli odpowiedzi, termin sześćdziesięciu dni liczony jest od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia.