Dnia 12 czerwca 2015 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2015 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Z. G. o sprostowanie pkt 2 sentencji postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt II OSK 603/15 wydanego na skutek skargi kasacyjnej Z. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r., IV SAB/Wa 121/14 o odrzuceniu skargi Z. G. na bezczynność Burmistrza Gminy Konstancin-Jeziorna w przedmiocie rozpatrzenia wniosku H. S. o ustalenie warunków zabudowy postanawia: sprostować pkt 2 sentencji postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt II OSK 603/15 w ten sposób, że w miejsce "zwrócić ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz Z. G. cały uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 (sto) złotych" wpisać "zasądzić od Burmistrza Gminy Konstancin-Jeziorna na rzecz Z. G. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania".
Postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2015 r., sygn. akt II OSK 603/15, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Z. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej WSA) w Warszawie z dnia 15 grudnia 2014 r., IV SAB/Wa 121/14, Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżone postanowienie i umorzył postępowanie sądowe.
W pkt 2 ww. orzeczenia Naczelny Sąd Administracyjny postanowił zwrócić ze środków budżetowych WSA w Warszawie na rzecz Z. G. cały uiszczony wpis od skargi w kwocie 100 (sto) złotych.
Pismem z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu do biura podawczego Naczelnego Sądu Administracyjnego) pełnomocnik skarżącego wniósł o sprostowanie pkt 2 sentencji ww. postanowienia. Strona domagała się sprostowania postanowienia poprzez wpisanie kwoty wynikającej z żądania (697 zł) lub kwoty minimalnej (357 zł). W ocenie strony skarżącej, doszło do błędu rachunkowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 156 § 1 w związku z art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej Ppsa) sąd administracyjny może z urzędu sprostować w postanowieniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub też inne oczywiste omyłki. Sprostowanie może nastąpić na posiedzeniu niejawnym.
W uzasadnieniu postanowienia II OSK 603/15 wyraźnie wskazano, że odnosząc się do wniosku skarżącego kasacyjnie brak jest podstaw do jego uwzględnienia, skoro przedmiotem skargi kasacyjnej uczyniono postanowienie o odrzuceniu skargi. Powołano się przy tym na stanowisko zajęte w uchwale składu 7 sędziów NSA z 4 lutego 2008 r., I OPS 4/07. Na stronach ciąży obowiązek ponoszenia kosztów związanych z ich udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 199 Ppsa). Według tej zasady, każdą stronę obciążają poniesione przez nią koszty postępowania związane z jej udziałem w postępowaniu bez prawa domagania się zwrotu tych kosztów od innej strony. Wyjątki od tej zasady, stanowiące podstawę do orzekania o zwrocie kosztów między stronami zostały ściśle unormowane w art. 200, 201, 203 i 204 Ppsa. W tym zakresie wniosek o sprostowanie orzeczenia dot. zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego nie jest trafny.
Wniosek strony został ściśle sprecyzowany jako sprostowanie pkt 2 sentencji postanowienia NSA z 2 kwietnia 2015 r. Oczywistą omyłką było natomiast orzeczenie o zwrocie ze środków budżetowych WSA w Warszawie na rzecz Z. G. całego uiszczonego wpisu od skargi z powołaniem się na dyspozycję przepisu art. 232 § 1 Ppsa. Skoro uchylono postanowienie WSA w Warszawie o odrzuceniu skargi i umorzono postępowanie sądowe, to brak było podstaw do powołania się na powyższy przepis.
Zasadnie we wniosku o sprostowanie podniesiono, że umorzenie postępowania sądowego w sprawie ze skargi na bezczynność Burmistrza Gminy Konstancin-Jeziorna zostało umotywowane ustaniem stanu bezczynności poprzez podjęcie przez organ gminy stosownej decyzji. Zastosowanie przeto winien mieć przepis art. 201 § 1 Ppsa, stanowiący że zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3.
Na kwotę kosztów niezbędnych celowemu dochodzeniu praw, których zwrot na rzecz skarżącego był zasadny, składają się: wpis od skargi - 100 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika skarżącego - 240 zł.
Z tych przyczyn i działając na podstawie art. 156 § 1 w zw. z art. 193 Ppsa orzeczono jak w sentencji.