Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Walentynowicz po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. akt III SAB/Łd 65/07 odrzucające skargę Z. W. na bezczynność Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Pielęgniarek i Położnych w Ł. w przedmiocie odpowiedzi na wniosek postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "ppsa", postanowieniem z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. akt III SAB/Łd 65/07, odrzucił skargę Z. W. na bezczynność Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Pielęgniarek i Położnych w Ł. wyrażoną w nieudzieleniu odpowiedzi na jego wniosek "o sprostowanie uzasadnienia" dotyczącego postanowienia Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Pielęgniarek i Położnych w Ł. z dnia [...], którym umorzono postępowanie wyjaśniające w sprawie dotyczącej niewłaściwej opieki pielęgniarskiej nad M. W. w Szpitalu Klinicznym nr [...] w Ł. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd, po analizie przepisów dotyczących odpowiedzialności zawodowej pielęgniarek i położnych, stwierdził, że niniejsza sprawa nie podlega rozpoznaniu przez sąd administracyjny, bowiem nie należy do spraw wymienionych w art. 3 ppsa i dlatego odrzucił skargę jako niedopuszczalną.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wniósł Z. W., reprezentowany przez adwokata J. T., zarzucając "naruszenie prawa materialnego t. j. przepisów traktujących o prawach obywateli do składania petycji, skarg i wniosków, opisanych w Dziale VIII kpa, przez błędną ich interpretację z przyczyną odrzucenia skargi".
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga kasacyjna nie odpowiada ustawowym wymogom prawnym.
Stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 ppsa sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. W myśl art. 174 pkt. 1 i 2 ppsa skarga kasacyjna może być oparta na następujących podstawach - naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodnie zaś do art. 175 § 1 ppsa zasadą jest, że skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Wprowadzenie powyższym przepisem tzw. przymusu adwokackiego (radcowskiego), a zatem nałożenie obowiązku sporządzenia sformalizowanego środka zaskarżenia w postaci skargi kasacyjnej przez określonych ustawowo profesjonalistów powoduje, że powinna być ona odpowiednio, w profesjonalny sposób sformułowana. W zależności od braków skargi kasacyjnej, jeżeli nie odpowiada ona ustawowym wymaganiom, podlega oddaleniu, a nawet odrzuceniu w razie uznania jej niedopuszczalności ze względów formalnych. Stosownie do art. 176 ppsa skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części, przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie, wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Stosownie zaś do art. 183 § 1 ppsa Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod rozwagę z urzędu nieważność.
W niniejszej sprawie zarzucono wprawdzie naruszenie prawa materialnego, jednak ani w podstawach skargi kasacyjnej ani też w jej uzasadnieniu nie tylko nie skonkretyzowano na czym miałoby polegać naruszenie przez Sąd I instancji przepisu prawa materialnego, ale również niewskazano czy postanowienie Sądu odrzucające skargę jest zaskarżone w całości, czy w części, nie przytoczono podstaw kasacyjnych ani ich nieuzasadniono, nie zawarto również wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Niewypełnienie wyżej wskazanych wymogów ustawowych wyklucza możliwość rozpoznania i oceny zasadności zarzutów skargi kasacyjnej, co uzasadnia jej oddalenie.
Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji na mocy art. 184 w związku z art. 182 § 1 ppsa.