Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 6 IX 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 IV 2004 r. sygn. akt IV S.A. 517/03 w sprawie ze skargi T. Z. na decyzję Ministra Środowiska z dnia 31. XII 2002 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia decyzji Wojewody Gdańskiego z 6 VI 1983 r. p o s t a n a w i a : oddalić skargę kasacyjną.
T. Z. wniósł w dniu 17 II 2003 r. skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Środowiska z 31 XII 2002 r. Nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody Gdańskiego z 6 VII 1983 r., znak [...]. Z żądaniem stwierdzenia nieważności tej decyzji wystąpił wnioskodawca T. Z., który podniósł, że nie był stroną postępowania zakończonego wydaniem decyzji pierwszoinstancyjnej. Zaskarżoną do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzją z 31 XII 2002 r. organ odmówił stwierdzenia nieważności wskazanej wyżej decyzji Wojewody Gdańskiego podając, iż brak udziału strony w toku postępowania może stanowić podstawę wznowienia tego postępowania a nie stwierdzenia jego nieważności.
Postanowieniem z dnia 29 IV 2004 r. wydanym w sprawie sygn. akt IV SA 517/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę
T. Z. na podstawie przepisu art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Sąd stwierdził w uzasadnieniu swojego orzeczenia, że po wydaniu zaskarżonej decyzji skarżący wystąpił do Ministra Środowiska, na podstawie art. 127§ 3 kpa, o ponowne rozpoznanie tej sprawy, lecz jednocześnie zaskarżył tę decyzję do Sądu, przed wyczerpaniem służącego mu środka jej zaskarżenia w trybie postępowania administracyjnego. Czyniło to skargę niedopuszczalną i uzasadniało jej odrzucenie.
Od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 IV 2004 r. T. Z. wniósł skargę kasacyjną. Zarzucił mu naruszenie przepisów art. 174 pkt 2 i art. 183 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z treści uzasadnienia tej skargi wynika, że decyzja Ministra Środowiska z 31 XII 2002 r. jest kolejną już decyzją w tej samej sprawie, rozstrzygniętej wcześniejszymi decyzjami tego organu. Stanowi to podstawę do stwierdzenia jej nieważności. Dlatego skarżący zawarł w skardze kasacyjnej wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie z 29 IV 2004 r. odrzucające skargę z powodu niewyczerpania przez stronę przysługującego jej środka zaskarżenia decyzji z 31 XII 2002 r. (art. 52 § 1 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z 30 VIII 2002 r. w zw. z art. 127 § 3 kpa). Zarzuty skargi kasacyjnej nie dotyczą w ogóle tego orzeczenia, lecz decyzji Ministra Środowiska z 31 XII 2002 r., które nie jest przedmiotem postępowania kasacyjnego. Skarga nie stawia żadnych zarzutów postanowieniu sądowemu o odrzuceniu skargi przez Sąd I instancji, które jest całkowicie zgodne z prawem.
Dlatego na mocy art. 184 ustawy z dnia 30 VIII 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - orzeczono jak w sentencji.