Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 16 września 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej U. Z. i M. Z. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 145/05 odrzucające skargę U. Z. i M. Z. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 23 lipca 2004 r. Nr [...] w przedmiocie prowadzenia apteki p o s t a n a w i a: uchylić zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 3 lutego 2005 r. sygn. akt I SA/Wa 145/05, odrzucił skargę U. Z. i M. Z. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 23 lipca 2004 r. Nr [...], w przedmiocie prowadzenia apteki.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż skarżący byli stronami decyzji administracyjnej Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia 4 czerwca 2004 r., tj. decyzji Organu I instancji. W treści tej decyzji pouczono ich o przysługującym środku jej zaskarżenia, tj. prawie złożenia odwołania w terminie 14 dni, za pośrednictwem Wojewody Mazowieckiego do Głównego Inspektora Farmaceutycznego w Warszawie, jednak nie skorzystali z tego prawa. Oznacza to, że nie wyczerpali wszystkich środków zaskarżenia, a zatem nie przysługuje im skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
U. Z. i M. Z. złożyli skargę kasacyjną od powyższego postanowienia zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, a to art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji, przez ich niezastosowanie, przez co zamknięto skarżącym drogę sądową, oraz naruszenie przepisów postępowania - które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy - a to art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), poprzez ich błędną interpretację, polegającą na przyjęciu, że skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego nie przysługuje stronie, która uprzednio nie odwołała się od decyzji organu I instancji, nawet jeżeli była to decyzja dla niej korzystna, oraz że strona nie wyczerpała środków zaskarżenia pomimo, że skarżącym nie przysługiwał żaden środek zaskarżenia na decyzję organu II instancji.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano ponadto, że skoro decyzja Organu I instancji była korzystna dla U. i M. Z., to nie mieli oni interesu prawnego, ani nawet faktycznego w jej zaskarżaniu. Dopiero decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 23 lipca 2004 r., jako Organu II instancji, okazała się dla skarżących niekorzystna. Od decyzji tej nie służył żadnej ze stron środek zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, lecz jako decyzja ostateczna mogła być ona zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Z prawa tego skorzystali Urszula i M. Z., wnosząc skargę w ustawowym terminie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna ma usprawiedliwioną podstawę.
Stosownie bowiem do art. 52 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Zgodnie zaś z § 2 tego przepisu, przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
W niniejszej zaś sprawie skarżący - U. Z. i M. Z., uczestniczący w postępowaniu administracyjnym na prawach strony - złożyli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego, tj. decyzję Organu II instancji.
Nie można zatem podzielić stanowiska Sądu, iż skarżący nie wyczerpali - w świetle art. 52 § 1 i 2 powołanej ustawy - wszystkich środków zaskarżenia, bowiem od decyzji Organu II instancji, jakim w niniejszej sprawie jest Główny Inspektor Farmaceutyczny nie przysługuje odwołanie, czy też zażalenie do innego organu wyższego stopnia, a jedynie skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Nie można zaś wymagać, aby strona - zadowolona z rozstrzygnięcia Organu I instancji - składała odwołanie do Organu II instancji "tak na wszelki wypadek", biorąc pod uwagę uchylenie korzystnej dla siebie decyzji w wyniku odwołania innego uczestnika postępowania, aby nie można było zarzucić jej naruszenia cytowanego już art. 52 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 182 § 1 powołanej ustawy, orzeczono jak wyżej.