Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 6 września 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 czerwca 2004 r., sygn. akt III SA/Po 81/04 o odrzuceniu skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia 27 sierpnia 2003 r., nr [...] w przedmiocie statutu Zakładu Usług Komunalnych w [...] p o s t a n a w i a odrzucić skargę kasacyjną
Pismem z dnia 14 stycznia 2004 r. Wojewoda Lubuski złożył skargę na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia 27 sierpnia 2003 r., nr [...]; wnosząc o stwierdzenie nieważności w/w uchwały.
W odpowiedzi na skargę Rada Gminy powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego (postanowienie z dnia 27 września 2001 r., [...], postanowienie z dnia 27 września 2002 r., [...]) wniosła o odrzucenie skargi z uwagi na uchybienie terminu do jej wniesienia, a ewentualnie o jej oddalenie.
Postanowieniem z dnia 16 czerwca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę, wskazując w uzasadnieniu, że stosownie do art. 90 ust 1 o samorządzie gminnym wojewoda może orzec o nieważności uchwały w ciągu 30 dni od jej doręczenia, a po upływie tego terminu może jedynie zaskarżyć ją do sądu administracyjnego. Natomiast zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego termin do wniesienia skargi wynosi 30 dni i rozpoczyna się z upływem ostatniego dnia terminu do stwierdzenia przez wojewodę nieważności uchwały w ramach kompetencji nadzorczych. Stwierdzając zatem uchybienie terminu, który upłynął w dniu 7 listopada 2003 r., Sąd odrzucił skargę w oparciu o art. 58 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), powołanej dalej jako p.p.s.a..
Od powyższego postanowienia skargę kasacyjną w dniu 19 lipca 2004 r. wniósł Wojewoda Lubuski. Zarzucając postanowieniu naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 94 ust 1 ustawy o samorządzie gminnym (Dz.U. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) wniósł o uchylenie postanowienia "oddalającego skargę".
Sygn. akt II OSK 740/05
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest pismem sformalizowanym, które oprócz zasad ogólnych dla wszystkich pism procesowych, musi spełniać wymogi określone wyłącznie dla skargi kasacyjnej. Najważniejsze wymogi wskazuje art. 174 p.p.s.a. Zgodnie z treścią tego artykułu skargę kasacyjną można oprzeć na naruszeniu prawa materialnego przez jego błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Podstawy zaskarżenia muszą być ujęte w sposób szczegółowy i wyczerpujący. Nie wystarczy powołanie przepisu ustawy, na podstawie którego jest wnoszona skarga kasacyjna. Nie oznacza to jednak, że niewskazanie przepisu art. 174 p.p.s.a. pkt 1 lub 2 w petitum skargi kasacyjnej skutkuje odrzuceniem skargi. Należy jednak dokładnie określić w skardze kasacyjnej, czy wydanemu orzeczeniu zarzuca się naruszenie przepisów prawa materialnego czy procesowego oraz jakie przepisy zostały naruszone przez Sąd, w jaki sposób zostały naruszone oraz jaki miało to wpływ na wynik sprawy.
W niniejszej sprawie, w skardze kasacyjnej, podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania "w szczególności art. 94 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym polegające na nieuwzględnieniu przez Sąd wskazanego przepisu ww. ustawy" autor skargi nie określił, jakie konkretnie zastosowane przez Sąd przepisy postępowania sądowego zostały naruszone ani nie wskazał na zakres wpływu naruszenia tych przepisów postępowania na wynik sprawy. Tym samym w skardze kasacyjnej nie uzasadniono zarzutu naruszenia przepisów postępowania.
Podniesione w skardze kasacyjnej naruszenia przepisów postępowania odnoszą się w istocie do przepisów o postępowaniu nadzorczym, które to przepisy uznaje się za przepisy materialnoprawne, tym samym
Sygn. akt II OSK 740/05 wskazany (przykładowo!) przepis zalicza się do przepisów materialnoprawnych.
Niewskazanie podstaw kasacyjnych ich błędne wskazanie lub brak szczegółowego uzasadnienia żądania powoduje brak możliwości rozpoznania przez Sąd skargi kasacyjnej. Zgodnie bowiem z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej.
Dodatkowo należy wskazać, że powołana w skardze kasacyjnej okoliczność przekroczenia przez Radę Gminy Gubin terminu do doręczenia uchwały Wojewodzie nie może stanowić podstawy skargi kasacyjnej. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił bowiem skargę z przyczyn formalnych, nie badając jej zasadności.
Ubocznie należy zauważyć, że w skardze kasacyjnej błędnie określono rozstrzygnięcie, jakie zapadło w sprawie III SA/Po 81/04. Skarga Wojewody Lubuskiego została bowiem postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu odrzucona, a nie oddalona, jak wskazuje skarga kasacyjna.
Z powyższego wynika, że skarga kasacyjna nie spełnia wymogów określonych w art. 174 p.p.s.a. i nie może zostać merytorycznie rozpoznana.
Dlatego Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 178 w zw. z art. 193 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.