Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Włodzimierz Ryms (spr.) Sędziowie Zygmunt Niewiadomski Alicja Plucińska-Filipowicz Protokolant Joanna Gołębiewska po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2006r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Powiatu w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 listopada 2005 r. sygn. akt III SA/Po 585/05 w sprawie ze skargi Rady Powiatu w P. na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] lipca 2005 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego postanawia odrzucić skargę kasacyjną
II OSK 751/06
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 30 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Rady Powiatu w P. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia 7 lipca 2005 r. w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego.
W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.
Zaskarżonym zarządzeniem zastępczym z dnia [...] lipca 2005 r. Wojewoda Wielkopolski stwierdził wygaśnięcie mandatu radnego Rady Powiatu w P. - T. M. z powodu naruszenia przez radnego zakazu określonego w przepisie art. 25 b ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.). Wojewoda stwierdził, że T. M. pomimo upływu 3 miesięcy od dnia złożenia ślubowania prowadził działalność gospodarczą (indywidualna praktyka lekarska) z wykorzystaniem mienia powiatu, ponieważ gabinet lekarski był w lokalu wynajmowanym od powiatu. Rada Powiatu w P. pomimo wezwania Wojewody nie podjęła uchwały w sprawie wygaśnięcia mandatu radnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu podzielił stanowisko Wojewody Wielkopolskiego uznając, że działalność lekarza prowadzącego indywidualną, specjalistyczną praktykę lekarską należy zakwalifikować jako działalność gospodarczą. Organ nadzoru prawidłowo stwierdził naruszenie art. 25 b ustawy o samorządzie powiatu przez T. M., gdyż jako lekarz świadczył usługi medyczne, a jego działalność zawodowa była działalnością gospodarczą z wykorzystaniem mienia powiatu p., w którym uzyskał mandat jako radny. Z tego względu Wojewoda Wielkopolski miał uzasadnione podstawy do wydania zaskarżonego zarządzenia zastępczego na podstawie art. 85 a ust. 2 ustawy o samorządzie powiatu. Zaprzestanie prowadzenia działalności zawodowej z wykorzystaniem mienia powiatu przez radnego z dniem 30 kwietnia 2005 r. nie ma znaczenia dla oceny legalności zaskarżonego zarządzenia zastępczego, bowiem nastąpiło po upływie terminu 3 miesięcy od daty ślubowania.
W skardze kasacyjnej od tego wyroku Rada Powiatu w P. wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku, podnosząc, że rozstrzygnięcie Wojewody Wielkopolskiego jest nieprawidłowe, bowiem nie uwzględnia okoliczności, iż w trakcie trwania kadencji Rady Powiatu w P. nastąpiła zmiana przepisów dotyczących wykonywania działalności gospodarczej przez radnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu nie zajął się tą kwestią. Zdaniem skarżącego zmiana przepisów nie mogła kształtować sytuacji prawnej radnego, który wcześniej - w chwili uzyskania mandatu spełniał warunki do jego otrzymania. Ponadto radny nabył prawo do prowadzenia indywidualnej praktyki lekarskiej w przedmiotowym lokalu zanim ten lokal stał się mieniem powiatu p. Brak ustosunkowania się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu do podstawowego zarzutu określonego w skardze stanowi podstawę do uchylenia wyroku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu, ponieważ nie spełnia wymogów przewidzianych w przepisach prawa.