Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Chlebny Sędziowie Sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon Sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Protokolant asystent sędziego Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 14 grudnia 2011 r. sygn. akt II SA/Po 894/11 w sprawie ze skargi C. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego postanawia: umorzyć postępowanie kasacyjne.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...] odmówił przyznania C. K. uprawnień do świadczenia pieniężnego przysługującego na podstawie ustawy z dnia 31 maja 1996 roku o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87 poz. 395).
Po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] sierpnia 2011r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] czerwca 2010 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt II SA/Po 894/11, po rozpoznaniu sprawy ze skargi C. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] sierpnia 2011r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego uchylił zaskarżoną decyzję.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, zaskarżając wyrok w całości oraz wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego.
Po wniesieniu przez organ skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny powziął wiadomość o śmierci C. K.. Z aktu zgonu znajdującego się w aktach sprawy wynika, że C. K. zmarł w dniu [...] marca 2012 r.
Na rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w dniu 28 listopada 2013 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniósł o umorzenie postępowania kasacyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W rozpoznawanej sprawie należy rozważyć, czy uprawnienie do świadczenia pieniężnego wynikające z ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich ( Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) ma wyłącznie charakter związany z osobą zmarłego. Innym słowy, czy przedmiot niniejszego postępowania dotyczy wyłącznie praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego.
Analiza przepisów wskazanej wyżej ustawy prowadzi do następujących wniosków. Z brzmienia art. 1 w związku z art. 4 ust. 1 ustawy wynika, że uprawnienie do świadczenia może być przyznane jedynie osobie, której to świadczenie przysługuje, gdyż ustawa ta nie zawiera stosownych postanowień, że roszczenia w tym zakresie w razie śmierci osoby uprawnionej przechodzą na inne osoby. Z treści art. 5 ust. 1 ustawy wynika, że świadczenie może być wypłacone przez właściwy organ emerytalno-rentowy dopiero po złożeniu wniosku osoby uprawnionej (w rozumieniu art. 1 ustawy) wraz z decyzją stwierdzającą uprawnienie do tego świadczenia. Ustawodawca wyodrębnił zatem dwa etapy postępowania.
Pierwszy, w wyniku, którego w drodze decyzji administracyjnej przyznaje się uprawnienie do świadczenia i drugi, na skutek złożenia wniosku osoby uprawnionej, uprawniony nabywa prawo do wypłaty świadczenia przez właściwy organ emerytalno-rentowy (art. 5 ust. 1 ustawy). Z przepisów tych wynika, że nabycie uprawnienia do świadczenia, jak i prawo do wypłaty świadczenia przez właściwe organy emerytalno-rentowe musi mieć miejsce za życia osoby ubiegającej się o to świadczenie - będącej stroną w tym postępowaniu.