II OSK 811/15 POSTANOWIENIE Dnia 21 kwietnia 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Leszek Kamiński po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia zawartego w skardze kasacyjnej M. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 listopada 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 1479/14 w sprawie ze skargi M. G. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] czerwca 2014 r. znak: [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Wyrokiem z dnia 25 listopada 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę M. G. na postanowienie Ministra Zdrowia z dnia [...] czerwca 2014 r., utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] marca 2014 r. o nałożeniu na skarżącego grzywny w celu przymuszenia z powodu uchylania się od poddania córki obowiązkowym szczepieniom ochronnym.
Skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia złożył M. G. Zdaniem skarżącego poddanie małoletniej obowiązkowym szczepieniom ochronnym może spowodować niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody jak również spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Skarżący wykazuje troskę o stan zdrowia córki, obejmującą możliwość negatywnego, długofalowego oddziaływania nieznanych skarżącemu składników szczepionek na organizm dziecka oraz skutki wysokiego natężenia tych składników. Nadto skarżący pozostaje narażony na niebezpieczeństwo przymusowego ściągnięcia grzywny i możliwość dalszego nakładania grzywien.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r. sygn. akt I GPS 1/07, ONSAiWSA z 2007 r., nr 4, poz.77).
Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.- zwanej dalej p.p.s.a.) sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności. W przepisie tym chodzi bowiem o szczególne i wyjątkowe zagrożenie odpowiadające specjalnemu rodzajowi ochrony tymczasowej strony postępowania. Podkreślenia wymaga, że wniosek powinien zawierać spójną argumentację, popartą faktami oraz ewentualnie odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniają wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Rzeczą Sądu jest zaś zbadanie, czy argumenty przedstawione przez stronę przemawiają (lub nie) za wydaniem postanowienia o wstrzymaniu wykonania zaskarżonego aktu. Dla uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania rozstrzygnięcia dotyczącego należności pieniężnej nie jest wystarczające samo powołanie się na zagrożenie dla sytuacji materialnej skarżącego. Twierdzenia wnioskodawcy powinny zostać poparte dokumentami źródłowymi, dotyczącymi jego sytuacji finansowej oraz majątkowej.
Analizując pod tym względem argumentację skarżącego, uznać należy, że nie uprawdopodobnił on wystąpienia przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Wskazywane we wniosku możliwe, negatywne konsekwencje wykonania szczepienia nie stanowią skutku wykonania zaskarżonego postanowienia. Skarżący nie wykazał także, w jaki sposób obowiązek uiszczenia grzywny spowoduje dla niego trudne do odwrócenia skutki, bądź znaczną szkodę. Nie wskazał na żadne okoliczności i nie przedstawił żadnych dokumentów, które miałyby uzasadniać wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Możliwość nałożenia dalszych grzywien, które na obecnym etapie mają charakter jedynie hipotetyczny, nie stanowi o zaistnieniu przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. Wskazać ponadto należy, że w niniejszej sprawie chodzi o świadczenie pieniężne, które z natury rzeczy jest odwracalne. Wobec tego należy stwierdzić, że podnoszone we wniosku okoliczności nie wskazują w żaden sposób na możliwość wystąpienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonego postanowienia.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 61 § 3 w związku z art. 193 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.