Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Roman Hauser Sędziowie Maria Czapska - Górnikiewicz ( spr.) Leszek Leszczyński Protokolant Monika Czyżewska po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 7 listopada 2006 r. sygn. akt II SA/Gd 609/06 w sprawie ze skargi K. D. na rozporządzenie Wojewody Gdańskiego z dnia [...] listopada 1994 r. nr [...] w przedmiocie wyznaczenia obszarów chronionego krajobrazu postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 listopada 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę K. D. na rozporządzenie Wojewody Gdańskiego z dnia [...] listopada 1994 r. w sprawie wyznaczenia obszarów chronionego krajobrazu, określenia granic parków krajobrazowych i utworzenia otulin oraz wprowadzenia obowiązujących w nich zakazów i ograniczeń.
W uzasadnieniu powyższego orzeczenia Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, iż K. D. wniósł skargę na powyższe rozporządzenie do Sądu w dniu 6 września 2006 r. We wniesionej skardze skarżący podkreślił, iż w dniu 3 lipca 2004 r. wystosował do Wojewody Pomorskiego wezwanie do usunięcia naruszeń prawa poprzez wydanie przedmiotowego rozporządzenia, a do dnia wniesienia skargi organ nie udzielił mu na to wezwanie odpowiedzi.
W tej sytuacji zdaniem Sądu pierwszej instancji skoro skarżący w dniu 3 lipca 2004 r. zwrócił się do Wojewody Pomorskiego z pismem, w treści którego zamieścił żądanie usunięcia naruszenia prawa zgodnie z art. 44 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie (t.j. Dz. U. z 2001 r. nr 80, poz. 872 ze zm.), to datę tą należało traktować jako początek terminu do wniesienia skargi stosownie do art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. Z kolei brak odpowiedzi organu na wezwanie skarżącego oznaczał, że skargę należało wnieść przed upływem 60 dni od momentu wniesienia wezwania. Termin do złożenie skargi upłynął z dniem 3 września 2004 r. W związku z tym, że skargę złożono w dniu 6 września 2006 r., a zatem z uchybieniem powyższego terminu, Sąd pierwszej instancji na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 w związku z art. 53 § 2 p.p.s.a., orzekł o jej odrzuceniu.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł K. D., zaskarżając je w całości i opierając skargę kasacyjną na zarzucie naruszenia art. 133 § 1 w związku z art. 58 § 1 p.p.s.a., poprzez niezasadne przyjęcie, iż z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż wyżej wskazana skarga została złożona z uchybieniem terminu 60 dniowego - przewidzianego w art. 53 § 2 p.p.s.a. - liczonego od dnia wniesienia do organu wezwania o usunięcie naruszenia prawa.
W związku z powyższym zarzutem kasacji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Uzasadniając skargę kasacyjną skarżący wskazał, że niezasadne jest ustalenie poczynione przez Sąd, iż skarżący złożył do Wojewody Pomorskiego pismo, w treści którego zamieścił żądanie usunięcia naruszenia prawa w dniu 3 lipca 2004 roku.
Autor kasacji wskazał, iż ze złożonej dokumentacji wynika, iż K. D. złożył wezwanie z dnia 3 lipca 2006 r. do usunięcia naruszeń w Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim w dniu 5 lipca 2006 roku, czego potwierdzenie stanowi prezentata zawarta na piśmie.
Skarżący wskazał, iż wbrew art. 133 § 1 p.p.s.a. Sąd pominął dowody znajdujące się w aktach sprawy, opierając się jedynie na omyłkowo sformułowanej dacie zawartej w skardze.