Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 30/06 odrzucające skargę D. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2005 r., nr [...] w przedmiocie przywrócenia zabytku do stanu poprzedniego postanawia oddalić skargę kasacyjną
UZSASDNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 10 marca 2006 r. odrzucił skargę D. P. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2005 r., nr [...] w przedmiocie przywrócenia zabytku do stanu poprzedniego.
W uzasadnieniu w/w postanowienia Sąd wskazał, że skarżący wniósł w/w skargę w dniu 25 listopada 2006 r. Wezwaniem z dnia 19 stycznia 2006 r. został zobowiązany do nadesłania własnoręcznie podpisanego odpisu skargi oraz do uiszczenia wpisu sądowego od niej w wysokości 200 zł., w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi.
Wezwanie zostało doręczone skarżącemu w dniu 1 lutego 2006 r., zatem termin do uzupełnienia braków upłynął w dniu 8 lutego 2006 r. Tymczasem wpis od skargi został uiszczony w dniu 20 lutego 2006 r. Ponadto, skarżący wprawdzie dołączył odpisy skargi, jednakże nie są one własnoręcznie podpisane oraz nie zawierają wszystkich załączników.
W związku z powyższym, na mocy art. 58 § 1 pkt 3 oraz 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargę odrzucił.
W dniu 28 kwietnia 2006 r. pełnomocnik skarżącego wniósł skargę kasacyjną na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając naruszenie art. 7 k.p.a. oraz art. 86 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Wskazując na powyższe uchybienia pełnomocnik skarżącego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
W motywach skargi kasacyjnej wskazał, że Sąd wydał zaskarżone postanowienie bez rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków tej skargi. Wyjaśnił przy tym, że przyczyną niezachowania terminu był zły stan zdrowia skarżącego.
W ocenie pełnomocnika strony utrzymanie postanowienia odrzucającego skargę zamknie skarżącemu drogę sądową. Ponadto, w skardze kasacyjnej przedstawiono szereg zarzutów dotyczących zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną J. Ł. - uczestniczka postępowania wniosła o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, 2) naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem według art. 183 § 1 P.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod rozwagę z urzędu nieważność postępowania. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżących uchybił Sąd pierwszej instancji, uzasadnienia ich naruszenia, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego - wskazania dodatkowo, że wytknięte naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ze względu na to, że skarga kasacyjna jest bardzo sformalizowanym środkiem prawnym, jest obwarowana przymusem adwokacko-radcowskim (art. 175 § 1-3 P.p.s.a.). Opiera się on na założeniu, że powierzenie tej czynności wykwalifikowanym prawnikom zapewni skardze odpowiedni poziom merytoryczny i formalny.