Skarga kasacyjna na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi E. G. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na nabycie nieruchomości
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2008 r. sygn. akt IV SA/Wa 2391/07 umarzające postępowanie w sprawie ze skargi E. G. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na nabycie nieruchomości postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i odrzucić skargę

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 20 marca 2008 r., sygn. akt IV SA/Wa 2391/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie umorzył postępowanie w sprawie ze skargi E. G. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...]., Nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody na nabycie nieruchomości gruntowych od Agencji Nieruchomości Rolnych Oddział Terenowy w W. Gospodarstwo Skarbu Państwa w S.. W uzasadnieniu wskazano, że E. G. wniósł do WSA w Warszawie skargę na w/w uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...], Nr [...]. Na sesji Rady Gminy w dniu [...] Rada Gminy S. uchwałą nr [...] uchyliła wskazaną wyżej uchwałę. Sąd podał, że ponieważ skarga została nadana w Urzędzie Pocztowym w dniu 31 października 2007 r., to stwierdzić należy, iż w dniu jej wniesienia do Sądu zaskarżona uchwała została już wyeliminowana z obrotu prawnego. Stwierdzono, że w takiej sytuacji postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe. Sąd podał też, że zgodnie z twierdzeniami wyroku NSA z dnia 24 marca 1992 r., SA/Wr 96/92 w razie utraty mocy prawnej uchwały zaskarżonej do Sądu Administracyjnego przed wydaniem wyroku Sąd umarza postępowanie.

W skardze kasacyjnej na powyższe postanowienie zarzucono, że Sąd I instancji niewłaściwie zastosował art. 18 ustęp 2 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym przez to, że przyjął, iż zaskarżona uchwała Rady Gminy S. miała cechy aktu organu jednostki samorządu terytorialnego, podejmowanego w sprawie z zakresu administracji publicznej, mimo że - zdaniem kasatora - stanowiła oświadczenie woli w zakresie gospodarowania nieruchomością, której cechy były zindywidualizowane. Wskazano ponadto, że WSA niewłaściwie zastosował również art. 161 § 1 pkt 3 w/w ustawy tj. błędnie umorzył postępowanie z innych przyczyn, zamiast sprawę odrzucić na zasadzie art. 58 § 1 pkt 1, z uwagi na to, że sprawa nie należała do właściwości Sądu Administracyjnego. Zarzucono również Sądowi Wojewódzkiemu, że niewłaściwie zastosował art. 16 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), bowiem orzekał w składzie jednego sędziego, mimo że ustawa ustanawia zasadę orzekania w składzie trzech sędziów. Podano, że wskazana okoliczność powoduje, że zaskarżone postanowienie jest nieważne, czego podstawę prawną stanowią art. 183 § 1 i 183 § 2 ustęp 4 p.p.s.a. Wniesiono o zmianę zaskarżonego postanowienia i odrzucenie skargi.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Zarzut naruszenia art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) poprzez błędne umorzenie postępowania z innych przyczyn, zamiast odrzucenia sprawy na zasadzie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., z uwagi na to, że sprawa nie należała do właściwości Sądu Administracyjnego jest uzasadniony.

Stosownie do art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Zakres kognicji sądów administracyjnych określa art. 3 p.p.s.a., który w § 2 stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4)inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a, a w § 3, że sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach. W ślad za orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. post.

Strona 1/2