Dnia 11 lutego 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Kisiel po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi K. Z. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt II SA/Lu 605/06 oraz o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2007 r. sygn. akt II OSK 840/07 w sprawie ze skargi K. Z. na uchwałę Rady Gminy Batorz z dnia [...] grudnia 2003 r., nr [...] w przedmiocie zmian w planie zagospodarowania przestrzennego postanawia: odrzucić skargę o wznowienie postępowania
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 września 2007 r. II OSK 840/07, oddalił skargę kasacyjną K. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 6 lutego 2007 r. II SA/Lu 605/06 oddalającego jej skargę na uchwałę Gminy Batorz z dnia [...] grudnia 2003 r., nr [...] w przedmiocie zmian w planie zagospodarowania przestrzennego.
W dniu 11 sierpnia 2008 r. J. Z. - pełnomocnik K. Z. - wniósł do WSA w Lublinie osobiście sporządzoną skargę o wznowienie postępowań sądowych zakończonych wyrokami WSA w Lublinie z dnia 6 lutego 2007 r. i NSA z dnia 13 września 2007 r. W podstawach żądania wznowienia postępowania wskazano art.271 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej P.p.s.a.) z uwagi na brak należytej reprezentacji. W odpowiedzi na zarządzenie Sądu I. instancji z dnia 31 października 2008 r. J. Z. wskazał, że zachowany został termin do wniesienia skargi o wznowienie postępowania, z uwagi na to, że dopiero na początku czerwca 2008 r. otrzymał zaskarżone orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2007 r. II OSK 840/07. Z jego treści wynikało, że pełnomocnik adwokat D. P. w skardze kasacyjnej błędnie powołał przepisy ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zamiast ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, co stało się powodem jej oddalenia. Wskazuje to na prawdopodobieństwo celowego działania i nienależytego wykonywania obowiązków przez fachowego pełnomocnika.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Do wznowienia postępowania z przyczyn nieważności właściwy jest sąd, który wydał zaskarżone orzeczeniem, a jeżeli zaskarżono orzeczenia sądów obu instancji, właściwy jest Naczelny Sąd Administracyjny. Do wznowienia postępowania na innej podstawie właściwy jest sąd, który ostatnio orzekał w sprawie (art.275 P.p.s.a.).
W niniejszej sprawie wobec zaskarżenia skargą o wznowienie postępowania orzeczeń sądów obu instancji właściwym do wznowienia postępowania jest Naczelny Sąd Administracyjny.
Właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego do rozpoznania skargi o wznowienie postępowania rodzi skutek określony w art.175 P.p.s.a., który wprowadza przymus adwokacko-radcowski w sporządzeniu skargi kasacyjnej, (art.276 P.p.s.a. zdanie drugie).
Przeniesienie art.175 P.p.s.a. do postępowania wznowieniowego pozostającego we właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego oznacza rozciągnięcie przymusu adwokacko-radcowskiego na sporządzenie skargi o wznowienie postępowania (z uwzględnieniem sytuacji określonych w art.175 § 3 i wyłączeniem sytuacji wymienionych w art.175 § 2). Obowiązek sporządzenia skargi o wznowienie postępowania zakończonego orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przez adwokata bądź radcę prawnego w świetle przytoczonych wyżej przepisów nie budzi wątpliwości.
Odpowiednie stosowanie art.175 P.p.s.a. w postępowaniu wznowieniowym pozostającym we właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, o czym mowa w art.276 P.p.s.a., oznacza nie tylko istnienie obowiązku sporządzenia skargi o wznowienie postępowania przez podmioty wymienione w art.175 § 1 i 3 P.p.s.a., ale jednocześnie wymaga odrzucenia skargi wznowieniowej sporządzonej osobiście przez skarżącego niekorzystającego z wyłączenia, o którym stanowi art.175 § 2 P.p.s.a. lub przez pełnomocnika niebędącego adwokatem lub radcą prawnym.
W rozpoznawanej sprawie skarga o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego została sporządzona przez pełnomocnika niebędącego adwokatem lub radcą prawnym. Ten brak skargi wznowieniowej, a będący uchybieniem nieusuwalnym, musi powodować jej odrzucenie (por. postanowienie NSA z dnia 9 marca 2005 r. sygn. akt I GSK 359/05 opubl. ONSAiWSA 2005/5/98).
Z przytoczonych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art.58 § 1 pkt 6 w związku z art.193 i art.276 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.