Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski (spr.) Sędzia NSA Jolanta Rajewska Protokolant Elżbieta Maik po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 września 2005 r. sygn. akt 3 II SA/Wr 76/03 w sprawie ze skargi S. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2002 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia odrzucić skargę kasacyjną
Wyrokiem z dnia 13 września 2005 r. w sprawie 3 II SA/Wr 76/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę S. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2002 r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w M. z dnia 7 września 2002 r., nr [...] o braku podstawa do stwierdzenia u S. P. choroby zawodowej uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu pochodzenia zawodowego. W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, iż stosownie do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) bowiem te przepisy mają zastosowanie w sprawie, chorobą zawodową jest jedna z chorób określonych w załączniku do tego rozporządzenia pod warunkiem, że została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy. Oceniając legalność zaskarżonej decyzji Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, iż organy obu instancji prowadziły działania w kierunku ewentualnego rozpoznania schorzenia wymienionego w pozycji 15 wyżej cytowanego wykazu chorób zawodowych, tj. uszkodzenia słuchu wywołanego hałasem. Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, iż jakkolwiek w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się na istnienie domniemania związku przyczynowo - skutkowego między chorobą zawodową a warunkami narażającymi na jej powstanie (wyrok NSA z 7 kwietnia 1982 r., II SA 372/92, ONSA z 1982r. Nr 1, poz. 33) co oznacza, z wystarczy tylko stwierdzenie istnienia warunków w środowisku pracy narażających na powstanie choroby, nie jest natomiast konieczne udowodnienie, że warunki takie ją spowodowały, to jednakże nie wyłącza możliwości wykazania, że mimo pracy w warunkach narażających na daną chorobę, jej powstanie w konkretnym przypadku nastąpiło z przyczyn nie związanych z wykonywaniem zatrudnienia.
Taka sytuacja zdaniem Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego jak trafnie oceniły na podstawie wydanych orzeczeń lekarskich organy Inspekcji Sanitarnej, zaszła w przedmiotowej sprawie. Przeprowadzone w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu badania w zakresie szerszym niż dokonane w Dolnośląskim Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy we Wrocławiu wykazały, że charakter niedosłuchu występującego u S. P. (tzn. obustronny, odbiorczy, pozaślimakowy) nie jest typowy dla uszkodzenia słuchu spowodowanego działaniem hałasu, z powodu jego cech klinicznych. W szczególności zachodzi brak lokalizacji ślimakowej w próbie SISI, a nadto znaczne nasilenie uszkodzenia nie odpowiada zaledwie 6-cio letniej ekspozycji na hałas ponadnormatywny. Również nasilenie się szumów usznych z towarzyszącymi zawrotami głowy oraz bólami odcinka szyjnego kręgosłupa świadczą o innej niż zawodowa etiologii rozpoznanego u S. P. schorzenia.
Skarżący skorzystał z uprawnienia do złożenia wniosku o ponowne badanie i został ponownie przebadany w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w Sosnowcu, Instytut ten w zakresie oceny stanu zdrowia i etiologii schorzenia zajął takie samo stanowisko jak Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy.