II OSK 911 / 06 POSTANOWIENIE Dnia 27 czerwca 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi A. P. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 marca 2006 r. sygn. akt II OSK 671/05 w zakresie oddalenia skargi kasacyjnej A. P. od wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2004 r. sygn. akt 7/IV SA 1701/03 i 1702/03 w sprawie ze skarg A. P. na postanowienia Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego dnia [...] marca 2003 r. Nr [...] i Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oraz stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia odrzucić skargę o wznowienie postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 29 marca 2006 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną A. P. wniesioną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2004 r., którym to wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi na postanowienia Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2003 r. Nr [...] i z dnia [...] marca 2003 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oraz stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania.
Pismem z dnia 13 kwietnia 2006 r. (wpłynęło do Naczelnego Sądu Administracyjnego w dniu 15 maja 2006 r.) A. P. wniósł sporządzoną osobiście skargę o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 marca 2006 r. zarzucając, iż nie był on należycie reprezentowany przez ustanowionego w sprawie pełnomocnika. Ponadto skarżący postawił zarzut, iż w rozprawie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym udział wziął T. C., który zdaniem skarżącego nie był uprawniony do uczestniczenia w posiedzeniu Sądu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniesiona w niniejszej sprawie skarga o wznowienie postępowania została oparta na podstawie art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a., który odnosi się do przyczyn nieważności postępowania. W takiej sytuacji właściwym do wznowienia postępowania jest sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie, co wynika ze zdania pierwszego art. 275 p.p.s.a., a zatem w rozpatrywanej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny.
Właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego do rozpoznania skargi o wznowienie postępowania rodzi skutek określony w art. 175 p.p.s.a., co wynika z treści art. 276 p.p.s.a. W myśl tego przepisu do postępowania ze skargi o wznowienie postępowania stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, jeżeli przepisy poniższe nie stanowią inaczej. Jednakże gdy do wznowienia postępowania właściwy jest Naczelny Sąd Administracyjny, stosuje się odpowiednio art. 175 p.p.s.a.
Przywołany w tym przepisie art. 175 w § 1 p.p.s.a. wprowadza przymus adwokacko-radcowski w sporządzeniu skargi kasacyjnej, w § 2 wyłącza ten przymus w stosunku do określonych w tym przepisie podmiotów, a w § 3 dopuszcza możliwość sporządzenia skargi kasacyjnej przez doradcę podatkowego w sprawach obowiązków podatkowych i przez rzecznika patentowego w sprawach własności przemysłowej.
Przeniesienie art. 175 p.p.s.a. do postępowania wznowieniowego pozostającego we właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego oznacza rozciągnięcie przymusu adwokacko-radcowskiego na sporządzenie skargi o wznowienie postępowania (z uwzględnieniem sytuacji określonych w art. 175 § 3 i wyłączeniem sytuacji wymienionych w art. 175 § 2). Obowiązek sporządzenia skargi o wznowienie postępowania zakończonego orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przez adwokata bądź radcę prawnego w świetle przytoczonych wyżej przepisów nie budzi wątpliwości.
Jednakże odpowiednie stosowanie art. 175 p.p.s.a. w postępowaniu wznowieniowym pozostającym we właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, o czym mowa w art. 276 p.p.s.a., oznacza nie tylko istnienie obowiązku sporządzenia skargi o wznowienie postępowania przez podmioty wymienione w art. 175 § 1 i 3 p.p.s.a., ale jednocześnie wymaganie odrzucenia skargi wznowieniowej sporządzonej osobiście przez skarżącego niekorzystającego z wyłączenia, o którym stanowi art. 175 § 2 p.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie skarżący, niespełniający wymagań, o których mowa w art. 175 § 2 p.p.s.a., skargę o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego sporządził osobiście. Ten brak skargi wznowieniowej, a będący uchybieniem nieusuwalnym, musi powodować jej odrzucenie (por. postanowienie NSA z dnia 9 marca 2005 r. sygn. akt I GSK 359/05 opubl. ONSAiWSA 2005/5/98).
W niniejszej sprawie stwierdzić należy że obowiązku wynikającego z art. 276 p.p.s.a. skarżący nie dopełnił, sporządzając skargę o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym osobiście, co w świetle powołanych wyżej przepisów czyni ją niedopuszczalną, a niedopełnienie tego wymagania powoduje odrzucenie wniesionej skargi o wznowienie postępowania na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 193 i art. 276 p.p.s.a.