Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia NSA Zdzisław Kostka Protokolant Andżelika Nycz po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 2142/07 w sprawie ze skargi L. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2007 r., nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń myśliwską postanawia: zawiesić postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 7 marca 2008 r., sygn. akt VI SA/Wa 2142/07, oddalił skargę L. K. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...]października 2007 r., nr [...], w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń myśliwską.
W uzasadnieniu tego wyroku Sąd wskazał, że Komendant Wojewódzki Policji w B. decyzją z dnia 18 sierpnia 2007 r. cofnął L. K. pozwolenie na broń palną myśliwską.
Decyzję wydano w oparciu o art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (j. t. Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.). Organ administracji powziął bowiem informację o skazaniu posiadającego pozwolenie prawomocnym wyrokiem przez Sąd Rejonowy w A. z dnia [...]kwietnia 2007 r. w sprawie [...] za popełnienie przestępstwa z art. 263 § 2 k.k. za nielegalne posiadanie amunicji. W ocenie organu fakt nielegalnego wejścia w posiadanie amunicji spowodował, iż posiadacz pozwolenia na broń naruszył przepisy prawa w zakresie kategoryzującym go jako osobę wskazaną w art. 15 ust. 1 pkt u ww. ustawy.
Komendant Główny Policji po rozpoznaniu odwołania skarżącego decyzją z dnia [...]października 2007 r. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Decyzja ta stała się przedmiotem skargi L. K. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wyjaśnił on, iż nie wiedział, że działał niezgodnie z prawem. Prosił więc by wziąć pod uwagę jego dotychczasową niekaralność oraz to, że nie był również upominany, a także by wziąć pod uwagę posiadane dobre opinie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu skargi uznał, iż nie zasługuje ona na uwzględnienie.
W ocenie Sądu I instancji przy spełnieniu przesłanek z art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji cofnięcie pozwolenia na broń jest obligatoryjne.
W przedmiotowej sprawie natomiast skarżący został skazany prawomocnym wyrokiem sądu karnego za przestępstwo z art. 263 § 2 k.k. - posiadanie amunicji bez wymaganego zezwolenia.
Sąd stwierdził, że w myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy o broni i amunicji, broń palną i amunicję do tej broni, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 11 (dotyczy wyłącznie broni, na którą nie jest wymagane posiadanie pozwolenia), można posiadać na podstawie pozwolenia na broń wydanego przez właściwego ze względu na miejsce stałego pobytu zainteresowanej osoby lub siedzibę zainteresowanego podmiotu komendanta wojewódzkiego Policji (...).Amunicję natomiast można nabywać na podstawie legitymacji posiadacza broni lub świadectwa broni, wyłącznie dla tej broni, która jest określona w legitymacji albo na podstawie świadectwa broni i pisemnego zamówienia podmiotu uprawnionego do nabycia amunicji (art. 14 ustawy o broni i amunicji).
Według ustaleń organów administracji amunicja zabezpieczona w domu L.K. nie byłą amunicją przeznaczoną do broni, na którą wydano mu pozwolenie. Zatem w świetle powołanych przepisów jest poza sporem, że skarżący nie miał uprawnienia do posiadania przedmiotowej amunicji.
W ocenie Sądu, tłumaczenie skarżącego o nieświadomości naruszenia wymienionych przepisów można było uznać jedynie jako świadczące o tym, że jego wiedza w zakresie obowiązujących go przepisów prawa, była co najmniej niedostateczna, nie powinien bowiem w ogóle przyjąć amunicji do broni, na którą nie miał pozwolenia. Sąd podkreślił, że od osoby, która jest wieloletnim myśliwym należy oczekiwać absolutnej znajomości przepisów dotyczących broni i amunicji. Zatem zachowanie skarżącego i nieświadomość obowiązków, jakie spoczywają na posiadaczu pozwolenia na bron, stawiają go na równi z osobami wskazanymi w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji. Należy bowiem zauważyć, iż przepis ten, stanowiąc o istnieniu uzasadnionej obawy użycia broni sprzecznie z prawem nie zastrzega, by ta obawa użycia broni wiązała się ze świadomym jej użyciem niezgodnie z prawem. Może zatem zaistnieć także skutkiem nieświadomości uprawnionego wynikającej z braku wiedzy co do obowiązujących przepisów, a taką nieświadomością przepisów ustawy o broni i amunicji wykazał się skarżący dopuszczając się nadto przestępstwa godzącego w porządek publiczny.