Dnia 11 września 2018 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Robert Sawuła po rozpoznaniu w dniu 11 września 2018 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydent Miasta Radomia o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Radomia a Mazowieckim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania zezwolenia na usunięcie drzew postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zwrócić Prezydentowi Miasta Radomia ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego kwotę 100 (słownie: sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
Pismem z dnia 16 lipca 2018 r. Prezydent Miasta Radomia zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego pomiędzy tym organem a Mazowieckim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Warszawie w przedmiocie wskazania organu właściwego do załatwienia sprawy dotyczącej wniosku [...] przy ul. [...] lok. [...] o wydanie zezwolenia na usunięcie drzew z terenu nieruchomości o nr ewid. [...] (arkusz [...], obręb [...]) położonej w [...] przy ul. [...] położonej na obszarze zabytkowego zespołu urbanistyczno-architektonicznego miasta [...] wpisanego do rejestru zabytków pod numerem [...] byłego województwa [...] prawomocną decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] z dnia [...] września 1989 r.
Pismem z dnia 17 sierpnia 2018 r. Prezydent Miasta Radomia, reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, na podstawie art. 60 w związku z art. 64 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, Ppsa), cofnął swój wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego i wniósł o umorzenie postępowania w przedmiotowej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 60 Ppsa skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W świetle art. 64 § 3 cytowanej ustawy, który stanowi, że do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, ma on odpowiednie zastosowanie także w przypadku cofnięcia wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
Stwierdzając, że w przedmiotowej sprawie nie występują przesłanki niedopuszczalności cofnięcia wniosku, Sąd uznał cofnięcie za skuteczne, co w rezultacie czyni postępowanie sądowe bezprzedmiotowym. W związku z tym, że konsekwencją cofnięcia wniosku jest rezygnacja strony z kontynuowania postępowania sądowoadministracyjnego, niniejsze postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym podlega umorzeniu.
Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 60 i art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 i art. 193 Ppsa, postanowił jak w pkt 1 sentencji postanowienia.
O zwrocie wpisu sądowego od wniosku orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 Ppsa.