Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania pozwolenia na wykonanie robót budowlanych przy zabytku
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Flasińska po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Starosty Starogardzkiego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między Starostą Starogardzkim a Pomorskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania pozwolenia na wykonanie robót budowlanych przy zabytku postanawia: 1. umorzyć postępowanie sądowe 2. zwrócić Staroście Starogardzkiemu ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego kwotę 100 zł (sto złotych) uiszczoną tytułem wpisu sądowego od wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] września 2015 r. Starosta Starogardzki zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między nim a Pomorskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w przedmiocie ustalenia organu właściwego do załatwienia sprawy dotyczącej wniosku [...] sp. z o.o. z/s w W. o wydanie pozwolenia na umieszczenie przy zabytku wpisanym do rejestru urządzeń technicznych oraz wykonanie robót budowlanych przy zabytku dla działania polegającego na remoncie istniejącego komina ceramicznego na terenie [...] S.A. w S. wraz z jego bieżącą konserwacją na podstawie projektu budowlanego remontu z dnia [...] grudnia 2014 r. oraz na wymianie trzech modułów [...] (na wymienianych wspornikach) na podstawie projektu budowlanego z marca 2015 r., działka [...], obręb [...], ul. S. [...], [...], S., poprzez wskazanie Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków jako organu właściwego w sprawie.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, Pomorski Wojewódzki Konserwator Zabytków pismem z dnia [...] listopada 2015 r. oświadczył, że uznaje zasadność wyżej wskazanego wniosku.

W piśmie z dnia [...] listopada 2015 r. Starosta Starogardzki wskazał, że w związku z uznaniem się przez Pomorskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków za organ właściwy w sprawie, cofa swój wniosek o rozstrzygnięcie zaistniałego sporu kompetencyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 60 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a."), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W świetle art. 64 § 3 cytowanej ustawy, który stanowi, że do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, ma on odpowiednie zastosowanie także w przypadku cofnięcia wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.

Stwierdzając, że w przedmiotowej sprawie nie występują przesłanki niedopuszczalności cofnięcia wniosku, Sąd uznał cofnięcie za skuteczne, co w rezultacie czyni postępowanie sądowe bezprzedmiotowym. W związku z tym, że konsekwencją cofnięcia wniosku jest rezygnacja strony z kontynuowania postępowania sądowoadministracyjnego, niniejsze postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym podlega umorzeniu.

Z uwagi na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 60 i art. 161 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 i art. 193 p.p.s.a., postanowił jak w pkt 1 sentencji postanowienia. O zwrocie wpisu sądowego od wniosku orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Strona 1/1