Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Robert Sawuła, Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz, Sędzia del. WSA Piotr Korzeniowski (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta [...] z 21 listopada 2017 r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta [...] a [...] Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w [...] przez wskazanie organu właściwego do załatwienia sprawy polegającej na realizacji warunków wynikających z decyzji o zezwoleniu na usunięcie drzew z nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków pod numerem [...] z [...] stycznia 1984 r. postanawia: wskazać [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z 21 listopada 2017 r. Prezydent Miasta [...] (dalej: wnioskodawca) wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta [...], a [...] Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w [...] w sprawie załatwienia sprawy polegającej na kontroli wykonania obowiązku nasadzeń zastępczych na terenach nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków jakim jest układ urbanistyczny "K." wpisany do Rejestru Zabytków pod numerem [...] z [...] stycznia 1984 r.
W uzasadnieniu wniosku Prezydent Miasta [...] wskazał, że wnioskiem z 29 września 2015 r. Zgromadzenie [...] z siedzibą [...] K. ul [...], złożyło wniosek o wydanie decyzji zezwalającej na usunięcie drzew z działki ewidencyjnej nr [...] obręb [...] jednostka ewidencyjna Ś. przy ul. W. [...] w K. W dniu 17 listopada 2015 r. Prezydent Miasta [...] wydał decyzję zezwalającą Zgromadzeniu na wycinkę drzew szczegółowo opisanych w decyzji wraz z warunkiem zastąpienia wycinanych drzew nowymi drzewami w liczbie wskazanej w decyzji, numer sprawy [...].
W piśmie z 28 listopada 2016 r. Zgromadzenie [...], powiadomiło organ o dokonanych nasadzeniach następczych i przedstawiło dokumentację obrazującą nakazane nasadzenia. W piśmie z 10 kwietnia 2017 r. Wydział Kształtowania Środowiska Urzędu Miasta [...] przekazał wniosek Zgromadzenia [...] do Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Krakowie. Powodem uznania się za niewłaściwego przez Prezydenta Miasta [...] była okoliczność, że teren, na którym rosły drzewa wskazane w 2015 r. do usunięcia stanowiły teren obszaru urbanistycznego "K." wpisanego do Rejestru Zabytków, prowadzonego przez [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w [...] pod numerem [...] z [...] stycznia 1984 r. Zatem sprawowanie kontroli wykonania warunku nasadzeń zastępczych należy do zadań [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków nie podzielił stanowiska Prezydenta Miasta [...] i pismem z 5 maja 2017 r. zwrócił sprawę do Wydziału Kształtowania Środowiska. Według wnioskodawcy, niniejszy spór zaistniał, w związku z wydaniem abstrakcyjnej uchwały przez Naczelny Sąd Administracyjny z 19 października 2015 r. sygn. II OPS 3/15.
W ocenie wnioskodawcy, w sprawie zaistniał tzw. negatywny spór o właściwość, w którym żaden z organów nie uważa się za właściwy do załatwienia sprawy. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków stoi na stanowisku, że organem właściwym do załatwienia sprawy jest Prezydent Miasta [...]. Według wnioskodawcy, ustawodawca, ustalając właściwość organu ochrony zabytków w sprawach dotyczących wycięcia drzew (krzewów) z terenu nieruchomości wpisanych do rejestru zabytków, miał na celu zapewnienie temu organowi kontroli nad wszelkimi aspektami gospodarki zabytkiem nieruchomym, w tym kontrolę nad zmianami dokonywanymi przy takim zabytku lub na jego obszarze.
W odpowiedzi na wniosek [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w [...] (dalej: [...]WKZ w [...]) przedstawił swoje stanowisko w sprawie rozstrzygnięcia przedmiotowego sporu kompetencyjnego. [...]WKZ w [...] wskazał na fakt, że wyżej powołana decyzja Prezydenta Miasta [...] zezwalająca na usunięcie drzew jest prawomocna i wydana została przed dniem wejścia w życie uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 października 2015 r., sygn. II OPS 3/15. Według [...]WKZ w [...], ocena realizacja warunków przedmiotowej decyzji należy do organu, który ją wydał.