Wniosek Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Zachodniopomorskiego, a Starostą Gryfińskim o wskazanie organu właściwego do rozpoznania sprawy wydania zezwolenia na zbieranie odpadów
Sentencja

Dnia 14 lutego 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz sędzia del. WSA Robert Sawuła /spr./ Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2014 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 14 października 2013 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Zachodniopomorskiego, a Starostą Gryfińskim o wskazanie organu właściwego do rozpoznania sprawy wydania zezwolenia na zbieranie odpadów postanawia wyznaczyć Starostę Gryfińskiego do rozpatrzenia sprawy

Uzasadnienie strona 1/2

Marszałek Województwa Zachodniopomorskiego w piśmie z 14 października 2013 r. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie "sporu kompetencyjnego" pomiędzy nim, a Starostą Gryfińskim poprzez wskazanie organu właściwego do załatwienia sprawy związanej z wydaniem zezwolenia na zbieranie odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne na terenie składowiska odpadów.

W uzasadnieniu podano, że do Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego Starosta Gryfiński pismem z 30 września 2013 r. przekazał podanie [...] sp. j. o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów na terenie składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne w miejscowości Lubiechów Górny w powiecie gryfińskim. Przekazując podanie starosta powołał się na przepis art. 41 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach. Zdaniem Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego do załatwienia sprawy właściwy jest Starosta Gryfiński, uzasadniając ten pogląd marszałek powołał się na dyspozycję art. 41 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o odpadach, zgodnie z którym jego właściwość do wydania zezwolenia związana jest z przedsięwzięciami, które zawsze znacząco oddziałują na środowisko, w rozumieniu ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U z 2008 r., Nr 199, poz. 1277 ze zm., zwana dalej Udiś), natomiast w pozostałych przypadkach właściwy do wydania pozwolenia jest starosta. Kwalifikacja przedsięwzięć określona jest przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać ma środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397 ze zm., zwane dalej "rozp. RM z 2010"), § 2 cyt. rozporządzenia określający przedsięwzięcia mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko nie wymienia zbierania odpadów. Marszałek podkreślił, że prowadzenie składowiska odpadów nie jest powiązane technologicznie ze zbieraniem odpadów, przeto znaczenia dla określenia właściwości organu nie może mieć to, że działalność ma być prowadzona na terenie istniejącego składowiska odpadów. Przepisy dotyczące zbierania odpadów nie zawierają odesłania do przepisu art. 378 ust. 2a pkt 1 ustawy - Prawo ochrony środowiska, w którym mowa jest o przedsięwzięciach i zdarzeniach, na terenie zakładów, gdzie jest eksploatowana instalacja kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko. Dodatkowo wskazano, że w stosunku do organów pozostających w sporze nie istnieje wspólny dla nich organ wyższego stopnia.

Starosta Gryfiński odpowiadając na wniosek wyeksponował treść przepisu art. 41 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r., poz. 21, zwana dalej Uodp), zgodnie z którym dla przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko organem właściwym do wydania zezwolenia na zbieranie odpadów jest marszałek województwa. Wskazał, że podanie o wydanie zezwolenia wniosło przedsiębiorstwo, które prowadzi składowisko odpadów. Dla tego składowiska wydano pozwolenie zintegrowane oraz decyzję zatwierdzającą instrukcję eksploatacji składowiska. Starosta kierował się w stanowisku o swojej niewłaściwości dyspozycją art. 123 Uodp, z którego wynika że dopiero moment zakończenia rekultywacji jest równoznaczny z zamknięciem składowiska. W tym momencie składowisko przestaje być obiektem budowlanym oraz przedsięwzięciem mogącym zawsze znacząco oddziaływać na środowisko. Zamknięcie przedmiotowego składowiska jest planowane na 2023 r. Wnioskowana przez przedsiębiorstwo działalność będzie prowadzona na terenie instalacji sklasyfikowanej w myśl § 2 ust. 1 pkt 47 rozp. RM z 2010, jako przedsięwzięcie mogące zawsze znacząco oddziaływać na środowisko.

Strona 1/2