Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jerzy Bujko Sędzia NSA del. Tomasz Zbrojewski Protokolant: Agnieszka Majewska po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Starosty Powiatu Brzeskiego z dnia 9 lutego 2012 r. nr OŚ.644.4.2012.MC o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą Brzeskim a Marszałkiem Województwa Małopolskiego w przedmiocie wskazania organu właściwego do uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy postanawia: wskazać jako organ właściwy do uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy Starostę Brzeskiego
Starosta Brzeski pismem z dnia 9 lutego 2012 r. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim, a Marszałkiem Województwa Małopolskiego w przedmiocie wskazania organu właściwego do uzgodnienia projektu decyzji Burmistrza Gminy C. z dnia [...] listopada 2011 r., znak: [...] o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego "budynek mieszkalny jednorodzinny wraz z infrastrukturą techniczną i komunikacyjną na dz. nr [...] w m. T., Gm. C.", którego inwestorami są: B. M. i J. M. - w odniesieniu do terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych.
Pismem z dnia [...] stycznia 2012 r., znak: [...] wydanym na podstawie art. 65 § 1 k.p.a. Starosta Brzeski uznał, iż nie jest właściwy w sprawie rozpoznania wyżej wymienionego wniosku i przekazał sprawę Marszałkowi Województwa Małopolskiego. W uzasadnieniu zawiadomienia Starosta Brzeski stwierdził, iż w świetle ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2011r. Nr 163, poz. 981), nie jest on właściwy do dokonania uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy, albowiem w art. 161 ust 1 tej ustawy organem właściwym administracji geologicznej pierwszej instancji jest Marszałek Województwa z wyjątkiem spraw wymienionych w art. 161 ust 2 i 3 czyli spraw zastrzeżonych dla starosty lub ministra właściwego do spraw środowiska. Zdaniem Starosty oznacza to, że dla spraw dotyczących osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi w związku z zadaniami wynikającymi z ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003r. Nr.80, poz. 717 z póżn. zm.) za organ właściwy administracji geologicznej należy uznać marszałka województwa.
Nie zgadzając się z oceną Starosty, Marszałek Województwa Małopolskiego, pismem z dnia [...] stycznia 2012 r. zwrócił Staroście Brzeskiemu wniosek Burmistrza C. wyjaśniając, że kompetencje marszałka województwa jako organu administracji geologicznej nie wykraczają poza przepisy ustawy prawo geologiczne i górnicze. Ponadto Marszałek powołał się na zapis art. 110a ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska gdzie starosta jest wskazany do prowadzenia obserwacji terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi, na których występują te ruchy, a także prowadzenia rejestru zawierającego informacje o tych terenach. Zadania starosty wynikające z przepisów powołanej ustawy Prawo Ochrony Środowiska są więc realizowane przez starostę, który w tym przypadku nie działa jako organ administracji geologicznej.
W odpowiedzi na wniosek Starosty Brzeskiego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego przesłanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego, Marszałek Województwa Małopolskiego wskazał, iż właściwość organów administracji geologicznej zapisaną w art. 17 pkt. 6 lit. a) oraz art. 53 ust. 4 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym należy rozumieć w związku z art. 110a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska oraz art. 13d ustawy z dnia 11 sierpnia 2001 r. o szczegółowych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu oraz z art. 161 ust. 2 pkt. 3 ustawy Prawo geologiczne i górnicze. Art. 110a ustawy Prawo ochrony środowiska nakłada na starostę obowiązek prowadzenia obserwacji terenów zagrożonych ruchami masowymi ziemi oraz prowadzenia rejestru zawierającego informacje o tych terenach. Art. 13d ust. 6 pkt. 3 lit. a) ustawy o szczegółowych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu wskazuje starostę jako organ opiniujący projekt miejscowego planu odbudowy w zakresie ruchów masowych powierzchni ziemi. Z kolei art. 161 ust. 2 pkt. 3 precyzuje kompetencje starosty w zakresie geologii inżynierskiej odnosząc je do badań geologiczno - inżynierskich na potrzeby zagospodarowania przestrzennego gminy oraz warunków posadawiania obiektów budowlanych. Powyższe powoduje, że marszałek województwa jako organ administracji geologicznej nie dysponuje żadną wiedzą dotyczącą obszarów osuwiskowych.