Wniosek w przedmiocie uciążliwości hałasowej w pomieszczeniach mieszkalnych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz ( spr.) Sędziowie NSA Zofia Flasińska NSA Jan Paweł Tarno Protokolant Anna Wieczorek po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta P. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta P. a Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym w P. w przedmiocie uciążliwości hałasowej w pomieszczeniach mieszkalnych postanawia: wniosek oddalić

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia 2 kwietnia 2008 r. zatytułowanym skargą Prezydent Miasta P. wniósł o uchylenie postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. z dnia [...] marca 2008 r. przekazującego sprawę "interwencji E. Ż." dotyczącej "uciążliwości hałasowej w pomieszczeniach mieszkalnych pochodzącej od działalności firmy T." i wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego w tej kwestii między nim a Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym w P.

Prezydent Miasta P. w swoim piśmie wskazał, że w trakcie rozpatrywania zgłoszonej interwencji zostały przeprowadzone pomiary natężenia hałasu w mieszkaniu E. Ż., a wyniki tych pomiarów wykazały przekroczenie dopuszczalnych norm dla pomieszczeń mieszkalnych. W ocenie wnioskodawcy brak jest podstaw do zastosowania uregulowań zawartych w ustawie Prawo ochrony środowiska oraz w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r., bowiem normy określone w w/w rozporządzeniu nie dotyczą pomieszczeń mieszkalnych i innych, lecz wyłącznie terenów zewnętrznych. Wobec tego postanowieniem z dnia [...].11.2007 r. przekazano sprawę do rozpatrzenia do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P., który na to postanowienie wniósł zażalenie, a Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. postanowieniem z dnia [...].01.2008 r. stwierdziło niedopuszczalność tegoż zażalenia.

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P. postanowieniem z dnia [...] marca 2008 r. przekazał sprawę "interwencji E. W." ponownie do Prezydenta Miasta P.

Odpowiedź na powyższe pismo złożył Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w P. wnosząc o oddalenie "skargi" w zakresie rozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego.

Zdaniem Inspektora Sanitarnego nie istnieje materialnoprawna podstawa do jego działań w zakresie nakazania jednostce gospodarczej podjęcia czynności powodujących zmniejszenie natężenia hałasu przenikającego do lokali mieszkalnych. Organ wskazał też, iż wobec braku przepisów prawa materialnego wskazujących, że organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej są właściwe do władczej ingerencji w działalność restauracji przekraczającej dopuszczalne normy hałasu odbierane w lokalach mieszkalnych brak jest uzasadnienia dla wytoczenia sporu kompetencyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4 w związku z art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozstrzygania sporów kompetencyjnych pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego a organami administracji rządowej.

Sporem kompetencyjnym jest sytuacja prawna, w której co do zakresu działania organów administracji publicznej zachodzi rozbieżność poglądów, która powinna być usunięta na skutek podjętych w tym kierunku środków prawnych. Spór kompetencyjny ma miejsce wtedy, gdy w postępowaniu przed organami chodzi o rozstrzygnięcie sprawy pomiędzy tymi samymi stronami, dotyczącej tego samego przedmiotu, przy zastosowaniu tej samej podstawy prawnej. Spór kompetencyjny może więc powstać tylko w ramach konkretnej sprawy administracyjnej, która jest przedmiotem prowadzonego postępowania, albo co do której odmówiono nadania biegu postępowaniu. Przesłanką zatem, która jest podstawowa dla ustalenia właściwości rzeczowej, jest przedmiot sprawy administracyjnej. W razie, gdy strona składa podanie, którego przedmiot nie został ściśle ustalony, organ administracji publicznej obowiązany jest w trybie uregulowanym w art. 64 § 2 k.p.a. wezwać do uzupełnienia podania.

Strona 1/2