Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania decyzji potwierdzającej prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
Tezy

Czynność zameldowania potwierdza fakt zamieszkania w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem, ale nie można czynności zameldowania dać pierwszeństwo przed regulacją materialnoprawną pobytu stałego. Czynność zameldowania jedynie potwierdza fakt zamieszkania, a nie jest przesłanką, od której uzależnia zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem.

Art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach finansowanych ze środków publicznych /Dz.U. nr 210 poz. 2135 ze zm./ przyjmuje, że podstawą ustalenia właściwości miejscowej jest miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 11 października 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Z. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Z. a Prezydentem Miasta O. w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania decyzji potwierdzającej prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych postanawia: wskazać Prezydenta Miasta O. jako organ właściwy do wydania decyzji potwierdzającej prawo Grzegorza N. do świadczeń opieki zdrowotnej.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta Z. wniósł na podstawie art. 4 w związku z art. 15 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ o rozstrzygnięcie przez Sąd sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Z. a Prezydentem Miasta O. przez wskazanie Prezydenta Miasta O. jako organu właściwego do załatwienia sprawy: wydania decyzji potwierdzającej prawo Grzegorza N. do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych na podstawie art. 54 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach finansowanych ze środków publicznych /Dz.U. nr 210 poz. 2135/.

W uzasadnieniu wniosku wywodził, że zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych /Dz.U. nr 210 poz. 2135/ decyzję potwierdzającą prawo do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych wydaje prezydent właściwy ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy. W przypadku Grzegorza N. nie jest to Prezydent Miasta Z. ponieważ według otrzymanych dokumentów od lat przebywa w okolicy W. Przebywał w Domu Pomocy "W." J., a od dnia 14 kwietnia 2005 r. w Domu Samotnych Matek z Dziećmi i Ludzi Starszych "N." Stowarzyszenie "M." w R. 20, B. Grzegorz N. był zameldowany w Z. ul. B. 3/2, skąd został wymeldowany decyzją administracyjną z 1 lutego 2001 r. Miejscem zamieszkania Grzegorza N. od 1996 r. były placówki udzielające schronienia osobom potrzebującym w okolicach W.

Zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Ostatnie zatem miejsce zameldowania nie może być utożsamiane z miejscem zamieszkania w rozumieniu Kodeksu cywilnego, szczególnie gdy osoba deklaruje wolę pobytu w innym miejscu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Według art. 19 Kodeksu postępowania administracyjnego organy właściwości rzeczowej i miejscowej. Art. 20 Kodeksu postępowania administracyjnego odsyła w zakresie ustalenia właściwości administracji publicznej obowiązane są przestrzegać z urzędu swojej rzeczowej do przepisów ustaw materialnych, natomiast w art. 21 Kodeksu postępowania administracyjnego reguluje zasady ustalenia właściwości miejscowej. Pomimo wyczerpującej regulacji zasad ustalenia właściwości miejscowej w art. 21 Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy materialnoprawne zawierają regulację ustalenia właściwości miejscowej w danej kategorii spraw. Tak według art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych /Dz.U. nr 210 poz. 2135 ze zm./ "Dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniobiorcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, jest decyzja wójta /burmistrza, prezydenta miasta/ gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy, potwierdzająca to prawo". Reguła ustalenia właściwości miejscowej organu administracji publicznej do prowadzenia postępowania administracyjnego w danej sprawie według miejsca zamieszkania jest zgodna z regułą ustanowioną w art. 21 par. 1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego. Kodeks postępowania administracyjnego nie reguluje określenia miejsca zamieszkania, nie odsyłając też do regulacji zawartej w art. 25 Kodeksu cywilnego. W doktrynie przyjmuje się, że miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejsce jej faktycznego przebywania z zamiarem trwałego pobytu. Według art. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /t.j. Dz.U. 2001 nr 87 poz. 960 ze zm./ "Pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania". Czynność zameldowania potwierdza fakt zamieszkania w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem, ale nie można czynności zameldowania dać pierwszeństwo przed regulacją materialnoprawną pobytu stałego. Czynność zameldowania, jak podkreślono, jedynie potwierdza fakt zamieszkania, a nie jest przesłanką, od której uzależnia zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem.

Art. 54 ust. 1 powołanej ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych przyjmuje, że podstawą ustalenia właściwości miejscowej jest miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy. W sprawie nie ulega wątpliwości, że Grzegorz N. przebywa w R. 20, B. Miejscem zamieszkania jest zatem R. 20.

Właściwym miejscowo jest zatem Prezydent Miasta O. Z tego względu, na podstawie art. 15 par. 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1