Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania pozwolenia wodnoprawnego w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika J.H. z urzędu - adwokat M.L. - o uzupełnienie postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lipca 2014 r. sygn. akt II OW 7/14 w zakresie przyznania wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie z wniosku J.H. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Marszałkiem Województwa Łódzkiego a Starostą Bełchatowskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania pozwolenia wodnoprawnego w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko postanawia: uzupełnić postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 lipca 2014 r. sygn. akt II OW 7/14, w ten sposób, że rozstrzygnięcie o oddaleniu wniosku oznaczyć jako punkt pierwszy i dodać punkt drugi postanowienia o treści "oddalić wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej J.H. z urzędu."

Uzasadnienie

Postanowieniem z 10 lipca 2014 r. sygn. akt II OW 7/14 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniosek J.H. (dalej jako "wnioskodawca") o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Marszałkiem Województwa Łódzkiego a Starostą Bełchatowskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do wydania pozwolenia wodnoprawnego w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Pismem z 17 września 2014 r. ustanowiony z urzędu pełnomocnik wnioskodawcy wniosła o uzupełnienie postanowienia przez zawarcie w nim orzeczenia o kosztach pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 157 § 1 w związku z art. 166 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej jako "p.p.s.a."), strona może w ciągu 14 dni od doręczenia postanowienia zgłosić wniosek o uzupełnienie postanowienia, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w postanowieniu dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu.

W rozpatrywanej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 10 lipca 2014 r. oddalił wniosek, ale nie orzekł o wynagrodzeniu dla pełnomocnika z urzędu. Wniosek taki pełnomocnik z urzędu złożyła w piśmie z 7 lipca 2014 r. Wniosek został złożony przed terminem rozprawy i zawierał stosowne oświadczenie spełniające wymogi stawiane przez § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 461). Stąd też wniosek o uzupełnienie postanowienia okazał się uzasadniony.

Brak było natomiast podstaw do przyznania pełnomocnikowi wnioskodawcy wynagrodzenia zgodnie z wnioskiem i z tej przyczyny Naczelny Sąd Administracyjny wniosek oddalił. Profesjonalnemu pełnomocnikowi nie przysługuje bowiem wynagrodzenie za zastępstwo wykonane na zasadzie prawa pomocy, jeżeli "pomoc" prawna została udzielona stronie z uchybieniem zasad staranności i profesjonalizmu (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 16 marca 2000 r., sygn. akt I PZ 86/99 i z 10 grudnia 2001 r. sygn. akt I PKN 248/01, OSNAP z 2002 r. Nr 9, poz. 5, a także postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 czerwca 2010 r. II FZ 143/10, Lex 643591 oraz M. Jagielski, J. Jagielski, P. Gołaszewski, Komentarz do art. 250, [w:] R. Hauser, M. Wierzbowski (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 813). Sąd rozstrzygając wniosek o przyznanie kosztów musi więc mieć na uwadze, czy czynność, za którą pełnomocnik domaga się opłaty spełnia wszystkie elementy profesjonalizmu. Jeżeli pismo z powodu swoich wad nie wywołało żadnych skutków, to nie można przyjąć, że pomoc została zrealizowana (H. Knysiak-Molczyk, Komentarz do art. 250, [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, str. 978-979). W niniejszej sprawie pełnomocnik wnioskodawcy złożyła pismo z 7 lipca 2014 r. oraz liczne załączniki, na które składa się korespondencja prowadzona przez skarżącego z organami administracji. W piśmie pełnomocnik wniosła o wskazanie, że organem właściwym do wydania "wszelkich pozwoleń wodnoprawnych" dla węzła "Szczerców-Jaz" jest Marszałek Województwa Łódzkiego, a zatem sformułowała wniosek abstrakcyjny, oderwany od konkretnej sprawy administracyjnej. Jednocześnie działająca w imieniu wnioskodawcy pełnomocnik podkreśliła, że w sprawie nie doszło do ustalenia stanu faktycznego czy też, że doszło do "zniekształcenia" stanu faktycznego i prawnego. Z tych przede wszystkim przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak jest podstaw do rozpoznania tak sformułowanego wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, od profesjonalnego pełnomocnika należy wymagać poprawnego sformułowania wniosku o rozstrzygnięcie sporu, tak aby możliwe było jego rozstrzygnięcie i wskazanie organu właściwego w sprawie. Niedopuszczalność rozstrzygania przez Naczelny Sąd Administracyjny sporów abstrakcyjnych, opartych na nieustalonym stanie faktycznym, jest powszechnie przyjmowana w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i nie budzi żadnych wątpliwości.

Z powyższych względów i na podstawie art. 157 § 1 w związku z art. 166 i art. 250 ustawy p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1