Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie Sędzia NSA Alicja Plucińska-Filipowicz (spr.) Sędzia del. WSA Wanda Zielińska-Baran Protokolant Anna Jusińska po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Prezydenta Miasta Łodzi z dnia 4 października 2010r. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Łodzi a Łódzkim Wojewódzkim Inspektorem Nadzoru Budowlanego w Łodzi w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie funkcjonowania warsztatu samochodowego postanawia: oddalić wniosek o rozstrzygniecie sporu kompetencyjnego
II OW 82/10 U z a s a d n i e n i e
Prezydent Miasta Łodzi wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy tym organem a Łódzkim Wojewódzkim Inspektorem Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 4 i art. 15 ( 1 pkt 4 ppsa w kwestii rozpoznania wniosku Z. G., przekazanego postanowieniem z dnia 13 września 2010 r. w trybie art. 65 ( 1 kpa.
W uzasadnieniu Prezydent Miasta Łodzi podniósł, iż z treści wniosku Z. G. wynika, iż wnioskodawca wnosi o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem przez ŁWINB decyzji z dnia [...] marca 2005 r. nr [...]. Z dołączonej do wniosku dokumentacji wynika, że ŁWINB wezwał wnioskodawcę do wyjaśnienia treści jego wniosku, zaś ten poinformował, że jego pismo z dnia 31 lipca 2010 r. wprawdzie nie było skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, lecz nie zgadza się z treścią decyzji ŁWINB w Łodzi nr [...] z dnia [...] lipca 2010 r. Z kolejnego pisma wnioskodawcy wynika, że odwołuje się on od "treści którejś z decyzji ŁWINB" a także "prosi o wydanie decyzji zgodnie z prawem i własnym sumieniem". W ostatnim piśmie przekazanym wraz z wnioskiem, z dnia 7 września 2010 r. wnioskodawca podniósł, że od przedłożenia projektu budowlanego zamiennego z naniesionymi poprawkami minęło trzy lata i w dalszym ciągu nie usunięto betonowych podjazdów i nie odprowadzono wód opadowych z warsztatu samochodowego. W piśmie tym znajduje się akapit wskazujący na wolę wnioskodawcy rozpatrzenia jego wniosku na podstawie art. 145 ( 1 pkt 3 kpa skąd WINB przyszedł do przekonania, że sprawa powinna być rozpoznana przez Prezydenta Miasta Łodzi, który jednak uznaje, że chodzi w istocie o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wydaniem przez Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Łodzi decyzji z dnia [...] marca 2005 r. nr [...].
Prezydent Miasta Łodzi wyjaśnił jednocześnie, że przed tym organem toczyło się postępowanie w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia polegającego na rozbudowie przedmiotowego warsztatu samochodowego znajdującego się przy ulicy, na której zamieszkuje Z. G. Ostateczną decyzję wydało Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Łodzi z dnia [...] sierpnia 2009 r. zmieniającą decyzję organu pierwszej instancji. W sprawie tej Z. G. nie był stroną, a pomimo to składał odwołania.
Na rozprawę przed Naczelnym Sądem Administracyjnym stawił się wyłącznie Z. G., który na pytanie Sądu, w jakim celu skierował pismo z dnia 31 lipca 2010 roku do Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego wyjaśnił, że był i jest zainteresowany usunięciem nieprawidłowości w budowie i użytkowaniu przedmiotowego, uciążliwego dla otoczenia warsztatu samochodowego, zaś do organu wojewódzkiego zwrócił się wobec trwającej szereg lat bierności właściwego Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż treść wniosku Z. G., skierowanego wprawdzie do Łódzkiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, istotnie poza bardzo obszernym przedstawieniem wszelkiego rodzaju postępowań administracyjnych i sądowo-administracyjnych, a także opinii na temat niewłaściwego postępowania inwestora i organów budowlanych zawiera sformułowania wskazujące na to, że oczekuje on prawidłowego i zgodnego z prawem załatwienia kwestii funkcjonowania warsztatu samochodowego jako obiektu budowlanego. Ustawa Prawo budowlane natomiast jako organ właściwy do dokonywania kontroli i podejmowania odpowiednich rozstrzygnięć w zakresie budowy i użytkowania obiektów budowlanych wskazuje co do zasady powiatowego inspektora nadzoru budowlanego jako organ działający w I instancji, zaś tylko w ściśle określonych przypadkach /do których nie należy sprawa przedmiotowego warsztatu samochodowego/ wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego, który przede wszystkim jest organem odwoławczym od orzeczeń powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. Kwestie zatem dotyczące prawidłowości budowy i użytkowania przedmiotowego warsztatu samochodowego należą do właściwości powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. Organ ten nie jest jednak organem występującym w niniejszym sporze kompetencyjnym, stąd nie jest możliwe wskazanie go przez Naczelny Sąd Administracyjny do załatwienia sprawy.
W tym stanie rzeczy wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego należało oddalić na podstawie art. 15 ( 2 w zw. z art. 151 ppsa.
Jednocześnie wypada zauważyć, że Łódzki Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po otrzymaniu już pierwszego pisma Z. G., to jest z dnia 31 lipca 2010 roku, które jak to wynika w istocie z jego treści, zawiera żądanie spowodowania podjęcia stosownego działania przez organ nadzoru budowlanego właściwy w pierwszej instancji, powinien sprawę przekazać Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego celem zainteresowania się sprawą w ramach swojej kompetencji i podjęcia odpowiedniego rozstrzygnięcia, zamiast podejmować postanowienie w trybie art. 65 ( 1 kpa w celu obarczenia sprawą organu gminy. Takie działanie w istocie wpływa jedynie na przedłużenie załatwienia przedłożonej przez Z. G. sprawy.