Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie wydania pozwolenia wodnoprawnego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński (spr.) Sędzia del. WSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 25 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Marszałka Województwa Podlaskiego z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Marszałkiem Województwa Podlaskiego a Starostą Augustowskim w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie wydania pozwolenia wodnoprawnego postanawia: wskazać Marszałka Województwa Podlaskiego jako organ właściwy do rozpoznania sprawy.

Uzasadnienie strona 1/6

Marszałek Województwa Podlaskiego wniósł o rozstrzygniecie sporu o właściwość pomiędzy nim a Starostą Augustowskim, poprzez wskazanie Starosty Augustowskiego jako organu właściwego do rozpatrzenia wniosku H. I. P. i R. S. P. z dnia [...] maja 2015 r. o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzenia wodnego w postaci pomostu o konstrukcji stalowo-drewnianej w kształcie litery I, o wymiarach szer. 1,00 m x dł. 9,00 m, zlokalizowanego na jeziorze S., obręb S. (dz. nr [...]), gmina P. przy działce geod. nr [...] obręb M., gm. P.

W piśmie z dnia [...] maja 2015 r. Starosta Augustowski przekazał na podstawie art. 65 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej jako K.p.a.) Marszałkowi Województwa Podlaskiego ww. wniosek wskazując, że na podstawie art. 140 ust. 2 pkt 1 i pkt 5c ustawy z 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 469, dalej jako ustawa Prawo wodne) oraz art. 378 ust. 2a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tj. Dz. U. z 2013, poz. 1232 ze zm., dalej jako ustawa Prawo ochrony środowiska) jest on organem właściwym do wydania pozwolenia wodnoprawnego w niniejszej sprawie.

Stwierdził, że K. A. z uwagi na ilość retencjonowanych wód (ponad 10 mln m3), jak również wysokość piętrzenia (ponad 5 m) oraz przerzuty wody należy do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko.

Marszałek Województwa Podlaskiego po analizie dokumentacji sprawy nie zgodził się z twierdzeniami Starosty Augustowskiego. Stanął na stanowisku, że art. 140 ust. 2 pkt 5c (powinno być pkt 1) ustawy Prawo wodne nie będzie miał zastosowania w sprawie, a tym samym właściwym do rozpoznania sprawy będzie Starosta Augustowski stosownie do art. 140 ust. 1 ustawy Prawo wodne. W jego ocenie K. A., na który składają się urządzenia wodne - jeziora: N., R., B., S., S. wraz z budowlami piętrzącymi i upustowymi, nie stanowi przedsięwzięcia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 35 i 36 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r. Nr 213, poz.1397 ze zm., dalej jako rozporządzenie). Jednak w sytuacji kiedy wniosek o wydanie pozwolenia wodnoprawnego dotyczy budowy pomostu na jeziorze S., która to budowa nie jest związana z przedsięwzięciem mającym miejsce na terenie zakładu, gdzie jest eksploatowana instalacja kwalifikowana jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, czyli instalacja o której mowa w art. 378 ust. 2a ustawy Prawo ochrony środowiska, to nie mamy do czynienia "zakładem", w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy Prawo ochrony środowiska. Przeciwko zastosowaniu art. 140 ust. 2 pkt 5c ustawy Prawo wodne (powinno być lit 1) przemawia także to, że budowa przedmiotowego pomostu nie jest również przedsięwzięciem mogącym zawsze znacząco oddziaływać na środowisko.

Wskazał, że jego stanowisko odpowiada poglądowi Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie wyrażonemu w piśmie z dnia [...] maja 2015 r. znak: [...].

Strona 1/6