Wniosek Burmistrza Miasta [...] , nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Burmistrzem Miasta [...] a [...] Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków dotyczącego organu właściwego w sprawach zabytków nieruchomych znajdujących się na nieruchomościach stanowiących własność Miasta [...] oddanych w użytkowanie wieczyste
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak sędzia del. WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 22 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Burmistrza Miasta [...] z dnia 10 czerwca 2019 r., nr [...] o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Burmistrzem Miasta [...] a [...] Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków dotyczącego organu właściwego w sprawach zabytków nieruchomych znajdujących się na nieruchomościach stanowiących własność Miasta [...] oddanych w użytkowanie wieczyste postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta [...] wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a [...] Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawach zabytków nieruchomych znajdujących się na nieruchomościach oddanych w użytkowanie wieczyste, których Miasto [...] jest właścicielem. Spór powstał w związku ze stosowaniem § 1 Porozumienia w sprawie powierzenia miastu [...] prowadzenia niektórych spraw z zakresu właściwości Wojewody [...], realizowanych przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków zawartego w dniu 16 września 2013 r. pomiędzy Wojewodą [...] a Miastem [...] (Dziennik Urzędowy Województwa [...] z 2013 r. poz. [...] ze zm.) o treści "Wojewoda [...] na wniosek [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków powierza, a miasto [...] przyjmuje prowadzenie spraw z zakresu właściwości Wojewody [...], realizowanych przez [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, dotyczących ochrony położonych w granicach miasta [...] - zabytków nieruchomych, z wyłączeniem nieruchomości, dla których miasto [...] jest właścicielem lub posiadaczem". Według wnioskodawcy spór powstał w "sprawie dotyczącej nieruchomości zabudowanej dawnym spichlerzem Banku [...] położonej w [...] (...) w zakresie kompetencji kontroli stanu zabytku, wydawania zaleceń pokontrolnych oraz wydawania decyzji z art. 49 ust. 1 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami". Natomiast według [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków spór powstał w "sprawie przeprowadzenia kontroli przestrzegania i stosowania przepisów dotyczących ochrony zabytków i opieki nad zabytkami w odniesieniu do budynku Spichlerza na podstawie art. 38 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami". Ani wnioskodawca, ani [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków nie twierdzą, aby została wszczęta konkretna sprawa, należąca do właściwości sądów administracyjnych. Także z nadesłanych akt administracyjnych nie wynika, aby taka sprawa została wszczęta. Ze stanowisk stron sporu wynika, że chodzi o wskazanie organu właściwego w potencjalnych sprawach dotyczących kontroli stanu zabytku i wydawania w związku z tym decyzji.

Z przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (jednolity tekst ustawy - Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) wynika, że spór o właściwość lub kompetencyjny musi dotyczyć konkretnej sprawy. Zgodnie bowiem z art. 15 § 2 p.p.s.a. spory, o których mowa w art. 4 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga na wniosek postanowieniem przez wskazanie organu właściwego do rozpoznania sprawy. W związku z tym brak konkretnej sprawy uniemożliwia rozpoznanie sporu.

Mając powyższe na uwadze NSA na podstawie art. 151 w zw. z art. 15 § 2 p.p.s.a. wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość oddalił.

Strona 1/1