Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Mazur po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia Z. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 1804/12 odmawiające przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi Z. J. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 1804/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Z.J. przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi Z.J. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 3 grudnia 2012 r. odrzucona została skarga Z. J. na w/w decyzję, z uwagi na nieuiszczenie w terminie wpisu sądowego od przedmiotowej skargi. Wnioskiem z dnia 13 grudnia 2012 r. Z. J., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, zwrócił się do Sądu o przywrócenie terminu do uiszczenia wpisu. W uzasadnieniu złożonego wniosku skarżący podniósł, że do doręczenia wezwania do uiszczenia wpisu od skargi doszło w miejscu pracy skarżącego, jednak za przekroczenie terminu do uiszczenia opłaty sądowej nie ponosi on winy. Pracownik, który odebrał przesyłkę, zatrzymał ją dla siebie i udał się z nią do domu na okres Święta Zmarłych. Dopiero w dniu 5 listopada 2012 r. w poniedziałek po powrocie do pracy wpisał korespondencję do Dziennika korespondencji, przedstawiając ją skarżącemu. Nie wspomniał przy tym słowem, że przesyłkę przetrzymuje od kilku dni. Skarżący podkreślił, że opłacając wpis sądowy w dniu 9 listopada 2012 r., działał zatem w przekonaniu, że zachowuje ustawowy termin. Sprawa przetrzymania przesyłki sądowej wyszła na jaw po doręczeniu postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o odrzuceniu skargi. Dlatego też należy uznać, że skarżący uprawdopodobnił brak swojej winy w niedotrzymaniu terminu do wniesienia wpisu sadowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie powołując się na art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej jako "p.p.s.a.") uznał, że skarżący nie wykazał okoliczności wskazujących na brak jego winy w niedochowaniu terminu do uiszczenia wpisu sądowego. Sąd I instancji uznał, iż niedochowanie przez skarżącego terminu do uiszczenia wpisu nie jest następstwem okoliczności od niego niezależnych, lecz jest wynikiem niedostatecznej dbałości i staranności w prowadzeniu własnych spraw. Wprawdzie skarżący podał, że odpowiedzialnym za nieterminowe uiszczenie wpisu jest pracownik skarżącego, który błędnie poinformował go o dacie odbioru wezwania do uiszczenia wpisu, jednak w ocenie Sądu I instancji należy mieć na względzie, że pracownik, któremu doręczono przesyłkę został upoważniony przez skarżącego do odbioru korespondencji. Skarżący, wskazując w skardze - jako adres do korespondencji - miejsce swojej pracy, bez wątpienia liczył się z tym, że korespondencja zostanie doręczona, zgodnie z art. 72 § 2 p.p.s.a., upoważnionemu do odbioru pism pracownikowi. Sąd I instancji stwierdził, iż wszelkie czynności dokonywane przez pracownika skarżącego wywołują skutek w sferze praw i obowiązków skarżącego, w imieniu i na rzecz którego ta osoba działała, zaś na skarżącym ciąży obowiązek takiego zorganizowania działalności, aby w sposób właściwy dbano o jego interes (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2009 r., sygn. II FZ 30/09). Z tych względów zdaniem Sądu I instancji, wskazane przez skarżącego okoliczności nie stanowią o braku jego winy w uchybieniu terminu do uiszczenia wpisu.