Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 30 listopada 2017 r. sygn. akt II SA/Op 492/17 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi E. M. na postanowienie Komisarza Wyborczego w Opolu I z dnia [...] września 2017 r. w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przywrócić E. M. termin do wniesienia skargi.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 30 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odmówił E. M. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na postanowienie Komisarza Wyborczego w Opolu I z dnia [...] września 2017 r. w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu radnego.
Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na tle następującego stanu faktycznego i prawnego sprawy.
Postanowieniem z dnia [...] września 2017 r. Komisarz Wyborczy w Opolu I stwierdził wygaśnięcie mandatu E. M. z powodu utraty prawa wybieralności. Odpis tego postanowienia został doręczony dorosłemu domownikowi w dniu 29 września 2017 r., a skarżący w dniu 6 października 2017 r. nadał na Poczcie, na adres Krajowego Biura Wyborczego w Opolu skargę, która wpłynęła do organu w dniu 10 października 2017 r. Postanowieniem z dnia 20 października 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu odrzucił skargę jako wniesioną z uchybieniem terminu. Odpis powyższego orzeczenia został doręczony skarżącemu w dniu 25 października 2017 r.
W nadanym w dniu 27 października 2017 r. piśmie nazwanym "zażalenie" skarżący zwrócił się m.in. o przywrócenie terminu i pozytywne załatwienie sprawy. Zdaniem skarżącego zachował siedmiodniowy termin do zaskarżenia do sądu postanowienia Komisarza Wyborczego, gdyż w dniu 6 października 2017 r. wysłał skargę za pośrednictwem poczty. W wykonaniu zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 2 listopada 2017 r. wezwano skarżącego do nadesłanie jednego egzemplarza odpisu zażalenia lub jego kopii własnoręcznie podpisanej oraz podanie okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu wraz ze wskazaniem daty ustania przyczyny, która uniemożliwiła mu dochowanie terminu do wniesienia do skargi. W odpowiedzi na powyższe skarżący przesłał odpis zażalenia oraz kserokopię potwierdzenia nadania w dniu 6 października 2017 r. skargi do sądu.
Odmawiając skarżącemu przywrócenia terminu do wniesienia skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż w pierwszej kolejności koniecznym jest rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z uwagi na treść pism skarżącego z dnia 26 października 2017 r. i z dnia 17 listopada 2017 r. oraz podniesionych w nich okoliczności, wskazujących na takie żądanie. Nie budzi wątpliwości Sądu, że wniesienie przedmiotowej skargi nastąpiło z uchybieniem terminu, natomiast wniosek o przywrócenie terminu został złożony w terminie. Przyczyna uchybienia ustała w dniu 25 października 2017 r., kiedy to skarżącemu doręczono odpis postanowienia o odrzuceniu skargi. Analizując z kolei przesłankę "braku winy", o której mowa w art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.), Sąd uznał, że istota uchybienia tkwi w niezrozumieniu sposobu ustalenia (policzenia) terminu do złożenia skargi w sprawie. Skarżący cały czas utrzymuje bowiem, że wniósł skargę w ustawowym terminie, gdyż nadał ją w dniu 6 października 2017 r. , a więc w ostatnim dniu do wniesienia skargi, w placówce pocztowej. Nie dostrzega on jednak, że zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. Kodeks wyborczy (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 15) o zachowaniu terminu do wniesienia skargi na postanowienie komisarza wyborczego decyduje data wpływu pisma do organu, czyli w niniejszej sprawie - dzień 10 października 2017 r., nie zaś data jego nadania w urzędzie pocztowym. Błędne zrozumienie sposobu liczenia terminu, czy też nieznajomość przepisów prawa w zakresie skuteczności złożenia skargi nie może zdaniem Sądu świadczyć o zachowaniu należytej staranności skarżącego i stanowić podstawy przywrócenia terminu. Z tych też przyczyn, Sąd pierwszej instancji orzekł jak na wstępie na podstawie art. 86 § 1 w związku z art. 87 § 2 P.p.s.a.