Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 6 października 2014 r., sygn. akt II SA/Gl 908/14 oddalającego wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi A. D. na postanowienie Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...] w przedmiocie grzywny w celu przymuszenia wykonania rozbiórki obiektu budowlanego na skutek wniosku skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem WSA w Gliwicach oddalił zawarty w skardze wniosek A. D. o wstrzymanie wykonania postanowienia Śląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego utrzymującego w mocy postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w R. Ś. z dnia [...] maja 2014 roku, nr [...] o nałożeniu na A. D. grzywny w celu przymuszenia w wysokości 5 tys. zł, z powodu uchylania się od wykonania rozbiórki obiektu budowlanego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał, że wniosek o wstrzymanie wykonania nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż skarżący nie wskazał okoliczności, których wystąpienie przemawiałoby za wstrzymaniem wykonania zaskarżonego postanowienia. Sąd wskazał, że skarżący nie przybliżył żadnej przesłanki wynikającej z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej p.p.s.a. Nie wykazał, że wykonanie zaskarżonego aktu spowodowałoby skutek w postaci groźby wyrządzenia znacznej szkody lub, że powstałe skutki byłyby trudne do odwrócenia. Mimo ciążącego na nim obowiązku nie przedstawił żadnych dokumentów mogących świadczyć o jego trudnej sytuacji finansowej i tym samym umożliwiających Sądowi rzeczywistą jej ocenę.
Sąd I instancji zauważył, że samo uiszczenie sumy pieniężnej stanowiącej grzywnę nie powoduje trudnych, a tym bardziej niemożliwych, do odwrócenia skutków, gdyż może być ona zwrócona skarżącemu po wykonaniu obowiązku. Nie jest zatem bezzwrotną karą finansową. W kwestii mogącej pojawić się w związku z tym szkody Sąd I instancji zaznaczył, że skarżący nie wskazał żadnych danych, które mogłyby pozwolić Sądowi dokonać oceny, czy rzeczywiście wykonanie decyzji mogłoby skutkować powstaniem szkody. Nie chodzi przy tym o jakąkolwiek szkodę, ale szkodę o znacznym rozmiarze, gdyż tylko taka jest przesłanką udzielenia ochrony tymczasowej.
Zażalenie na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożył skarżący i zaskarżając postanowienie w całości zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na nieprawidłowym ustaleniu przez Sąd, że brak jest przesłanek wynikających z art. 61 § 3 p.p.s.a, które warunkują wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia, podczas gdy przesłanki takie występują w zaistniałym stanie faktycznym, a przede wszystkim wykonanie zaskarżonego postanowienia grozi niebezpieczeństwem wyrządzenia znacznej szkody skarżącemu, co jednocześnie może spowodować wywołanie skutków będących trudnymi do odwrócenia w stosunku do niego i jego rodziny.
Powołując się na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez wstrzymanie wykonania postanowienia. W uzasadnieniu wskazał, że jest osobą w starszym wieku, jak również bardzo schorowaną, przebywał często w szpitalu (załączono dowód w postaci zaświadczenia lekarskiego, w tym wyniki badań, prognozy rokowań skarżącego oraz skierowanie na dalsze leczenia skarżącego). Podkreślił, że ewentualnie przeprowadzona egzekucja przez organ celem przymuszenia skarżącego, z powodu rzekomego uchylania się od wykonania rozbiórki obiektu budowlanego na kwotę 5.000 zł niesie ze sobą niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody. Ocena, czy grożąca szkoda jest znaczna, jest możliwa wyłącznie na podstawie analizy okoliczności konkretnej sprawy i można o niej mówić wówczas, gdy rozmiary szkody wywołanej wykonaniem zaskarżonego aktu są większe niż zwykle wywołane wykonaniem aktu tego rodzaju. Podniósł, że ewentualna egzekucja spowoduje skutki nieodwracalne dla skarżącego i jego rodziny, uszczerbek w majątku skarżącego i jego rodziny będzie na tyle duży, że niemożliwe będzie odbudowanie go biorąc pod uwagę wiek skarżącego i jego żony.