Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia [...] z siedzibą w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 października 2017 r. sygn. akt IV SA/Po 183/17 odrzucające zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 8 sierpnia 2017 r. w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w [...] na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] października 2016 r. znak [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 24 października 2017 r. sygn. akt IV SA/Po 183/17, w sprawie ze skargi Stowarzyszenia "[...]" z siedzibą w [...] na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] października 2016 r. w przedmiocie niedopuszczalności odwołania, Wojewódzki Sad Administracyjny w Poznaniu odrzucił zażalenie skarżącego Stowarzyszenia na własne postanowienie z dnia 8 sierpnia 2017 r.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że postanowieniem z dnia 13 czerwca 2017 r. referendarz sądowy rozstrzygając wniosek skarżącego Stowarzyszenia o przyznanie prawa pomocy nie uwzględnił wniosku, odmawiając przyznania prawa pomocy.
Sprzeciw od powyższego postanowienia wniosło skarżące Stowarzyszenie.
Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu utrzymał w mocy ww. postanowienie referendarza sądowego z dnia 13 czerwca 2017 r.
Na powyższe postanowienie Sądu zażalenie wniosło skarżące Stowarzyszenie.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego przedmiotowe zażalenie podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne, na postawie art. 178 w zw. z art. 197 § ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej "p.p.s.a. Przyczyną odrzucenia omawianego zażalenia było przyjęcie przez Sąd, że w aktualnym stanie prawnym zażalenie na postanowienie Sądu utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego odmawiające przyznania prawa pomocy nie przysługuje.
Zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 24 października 2017 r. wniosło skarżące Stowarzyszenie domagając się jego uchylenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z treścią art. 194 § 1 p.p.s.a. zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia zażalenia oraz na postanowienia wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 p.p.s.a. Ustawodawca, w powołanej wyżej ustawie w brzmieniu nadanym nowelizacją, która weszła w życie w dniu 15 sierpnia 2015 r. (ustawa z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz.U. z 2015 r., poz. 658), nie przewidział środków odwoławczych od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych, które zapadły po rozpoznaniu sprzeciwu od orzeczenia referendarskiego (art. 260 p.p.s.a.). Taka kolejność zapadłych orzeczeń przed wojewódzkimi sądami administracyjnymi kończy merytoryczne rozpoznawanie wniosków w przedmiocie przyznania prawa pomocy. W takim przypadku wojewódzki sąd administracyjny działa jako instancja kontrolująca orzeczenie referendarza sądowego. Orzeczenia tych sądów stają się prawomocne z chwilą ich wydania i nie przysługują od nich żadne środki odwoławcze, w tym także zażalenie (art. 168 § 1 p.p.s.a.). Nie jest to bowiem przypadek, o którym stanowi art. 258 § 4 p.p.s.a.
A zatem wniesione w niniejszej sprawie zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego utrzymujące w mocy postanowienie referendarza sądowego o odmowie przyznania prawa pomocy jest niedopuszczalne. Powyższe skutkuje uznaniem, że zaskarżone postanowienie Sądu pierwszej instancji odpowiada prawu.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a.