Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 10 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Ł. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wr 1423/16 odmawiającego przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi Ł. K., G. B., M. K. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia [...] lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia, jako niezgodnych z prawem, uchwał Rady Osiedla K z dnia [...] lutego 2016 r. postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z 6 lutego 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia [...] lipca 2016 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia jako niezgodnych z prawem uchwał Rady Osiedla K. z dnia [...] lutego 2016 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji przytoczył treść art. 53 § 2 P.p.s.a. regulującego terminy i tryb wnoszenia skargi do sądu administracyjnego kiedy warunkiem wniesienia skargi jest uprzednie bezskuteczne wezwanie organu do usunięcia naruszenia prawa jak przewiduje to art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym dla zaskarżenia uchwały organu gminy.
Sąd zauważył, że składając wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w dniu 20 lipca 2016 r. skarżący powinni złożyć skargę do dnia 19 września tj. w terminie 60 dni od wezwania do usunięcia naruszenia prawa, bowiem nie ulegało wątpliwości, że nie otrzymali odpowiedzi na złożone wezwanie. Pismo Przewodniczącego Rady Miejskiej Wrocławia z dnia [...] lipca 2016 r. informujące o terminie rozpoznania wniosku skarżących nie mogło skutecznie wpłynąć na bieg terminu do wniesienia skargi. Przepisu P.p.s.a. nie przewidują bowiem możliwości modyfikowania terminów ustawowych. Biegną one również wtedy, gdy organ opóźnia się z udzieleniem odpowiedzi na wezwanie. Także późniejsze doręczenie odpowiedzi na wezwanie nie miało żadnego znaczenia w sprawie.
Sąd nie zgodził się ze stanowiskiem skarżących, że zachowali oni termin do wniesienia skargi albowiem uległ on przedłużeniu ze względu na doręczenie odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, po upływie 60 dni od dnia wniesienia tego wezwania. Zdaniem Sądu, skarżący nie uprawdopodobnili braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi albowiem skupili się wyłącznie na błędnej argumentacji dotyczącej zachowania przez nich terminu do wniesienia skargi, pomijając kwestię ewentualnego opóźnienia. Sąd podkreślił, że jedynym uzasadnieniem braku winy ze strony skarżących mają być wielomiesięczne problemy zdrowotne jednego ze nich. Jednakże nie wskazali oni kogo owe problemy dotyczą ani w jakim okresie miało nastąpić ich nasilenie.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Ł. K.. Wskazał, że w jego ocenie organ wyznaczając termin załatwienia sprawy na dzień 15 września 2016 r. działał z zamiarem pokrzywdzenia skarżących poprzez uniemożliwienie im wniesienia skargi w terminie. Podnis on, iż nie ulega wątpliwości, że w demokratycznym państwie prawa, przed skierowaniem skargi na uchwałę organu uchwałodawczego jednostki samorządu terytorialnego należy umożliwić organowi uchwałodawczemu wypowiedzenie się w przedmiocie wezwania. Jeżeli Przewodniczący tego organu wystosował do autorów wezwania pismo zawierające informację, kiedy organ uchwałodawczy odniesie się do treści wezwania, de facto przedłużył termin do merytorycznego odniesienia się do wezwania do usunięcia naruszeń prawa. Skarżący uważa, że wobec powyższego skarga została wniesiona w terminie. Ponadto wskazano, że skarżący nie byliby w stanie wnieść wcześniej skargi do Sądu z uwagi na wielomiesięczne problemy zdrowotne jednego z nich oraz sezon urlopowy. Zaznaczono, że brak jest możliwości przedstawienia zwolnienia lekarskiego, albowiem nie było ono wystawiane, gdyż dotyczyło osoby prowadzącej działalność gospodarczą, która nie ma potrzeby usprawiedliwiania nieobecności w pracy. Każdy ze skarżących w innym okresie przebywał na wakacyjnym urlopie, wobec czego złożenie podpisów przez wszystkich skarżących było w okresie od końca lipca do 19 września niemożliwe.