Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Bd 409/15 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi M. J. na decyzję Wojewody Kujawsko - Pomorskiego z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 czerwca 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącej M. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia Sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem z dnia 19 lutego 2016 r. skarżąca złożyła kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 1 kwietnia 2016 r. przesłano pełnomocnikowi skarżącej urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy (PPF) w celu jego wypełnienia i przedłożenia w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia go bez rozpoznania. Ponieważ strona nie przekazała sądowi prawidłowo wypełnionego i podpisanego formularza, złożony przez nią wniosek Sąd pozostawił bez rozpoznania. Niedopuszczalne było merytoryczne rozpatrzenie wniosku, ponieważ nie została zachowana przewidziana ustawą szczególna forma jego złożenia (formularz PPF), co jasno wynika z brzmienia art. 252 § 2 i art. 257 P.p.s.a. Z tych przyczyn Sąd pierwszej instancji orzekł, jak na wstępie na podstawie art. 257 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła M. J., wnosząc o jego uchylenie w całości i zwolnienie jej od kosztów sądowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 - zwanej również P.p.s.a.) prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek, który powinien zawierać oświadczenie wnioskodawcy obejmujące dokładne dane o stanie majątkowym i dochodach, a nadto wniosek ten winien być złożony na urzędowym formularzu (art. 252 § 2 P.p.s.a.), którego wzór określono w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie określenia wzoru i sposobu udostępniania urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz sposobu dokumentowania stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego wnioskodawcy (Dz. U. Nr 227, poz. 2245). W przypadku wystąpienia o przyznanie prawa pomocy sąd ma obowiązek przesłania stronie urzędowego formularza, o jakim mowa w art. 252 § 2 P.p.s.a., jeżeli treść wniosku nie jest zawarta na takim formularzu (§ 2 pkt 3 ww. rozporządzenia).
W przedmiotowej sprawie Sąd pierwszej instancji dokonał wszystkich wymaganych prawem czynności, a o terminie i skutkach niedopełnienia wymogów określonych przepisami strona skarżąca została pouczona. Stosowne wezwanie wraz formularzem PPF i pouczeniem o skutkach jego niewykonania zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącej, który w zakreślonym siedmiodniowym terminie nie nadesłał wypełnionego formularza.
Niezależnie od powyższego zwrócić trzeba uwagę na to, iż właściwą formą procesową dla pozostawienia wniosku bez rozpoznania jest zarządzenie, a nie postanowienie Sądu. Skoro niezachowanie określonego w art. 252 § 2 P.p.s.a. wymogu złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu jest brakiem formalnym, o jakim mowa w art. 49 § 1 w związku z art. 257 tej ustawy, to pozostawienie wniosku bez rozpoznania następuje w drodze zarządzenia referendarza (art. 258 § 2 pkt 6 P.p.s.a.) albo przewodniczącego lub innego sędziego (art. 49 P.p.s.a.). Powyższe uchybienie nie miało jednak wpływu na wynik sprawy, a więc nie mogło stanowić podstaw uwzględnienie zażalenia.
Mając przedstawione wyżej okoliczności na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. oddalił wniesione zażalenie jako pozbawione uzasadnionych podstaw.