Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, , po rozpoznaniu w dniu 21 października 2010 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 31 sierpnia 2010 r. sygn. akt IV SA/Po 117/10 o odrzuceniu skargi kasacyjnej M. P. w sprawie ze skarg M. P. i Z. B. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 7 lipca 2009 r. nr LVIII/757/V/2009 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 31 sierpnia 2010 r. sygn. akt IV SA/Po 117/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę kasacyjną M. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 23 czerwca 2010 r. sygn. akt IV SA/Po 117/10 w sprawie ze skarg M. P. oraz Z. B. na uchwałę Rady Miasta Poznania z dnia 7 lipca 2009 r. nr LVIII/757/V/2009 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W uzasadnieniu, Sąd pierwszej instancji podkreślił, że dwóch skarżących ustanowiło jednego pełnomocnika z wyboru (dwie sprawy z dwóch skarg zostały połączone do wspólnego rozpoznania).
Pismem z 1 lipca 2010 r. pełnomocnik złożył w imieniu skarżącego Z. B. wniosek o doręczenie odpisu wyroku z dnia 23 czerwca 2010 r. z uzasadnieniem, a następnie złożył dwie skargi kasacyjne: w imieniu Z. B. oraz M. P.
Odrzucając skargę kasacyjną, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał, że nie jest dopuszczalne złożenie skargi kasacyjnej od wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego, który nie podlega obowiązkowi uzasadnienia z urzędu, bez uprzedniego złożenia wniosku o jego uzasadnienie.
W zażaleniu na powyższe postanowienie, M. P. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, zarzucił naruszenie art. 173 § 2 oraz 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.; dalej: p.p.s.a.), poprzez ich błędną interpretację i w konsekwencji błędne przyjęcie, że skarżącemu M. P. nie doręczono odpisu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 23 czerwca 2010 r., a także naruszenie przepisu art. 67 § 5 w zw. z art. 76 § 1 p.p.s.a. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, a w konsekwencji nieprawidłowe ustalenie, że skarżącemu M. P., reprezentowanemu przez pełnomocnika, nie doręczono skutecznie odpisu wyroku z 23 czerwca 2010 r.
Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Zdaniem wnoszącego zażalenie, "przepisy art. 173 § 2 oraz art. 177 § 1 p.p.s.a. nie przewidują, aby warunkiem uzależniającym istnienie prawa strony do wniesienia skargi kasacyjnej było samo złożenie wniosku o doręczenie odpisu orzeczenia wraz z jego uzasadnieniem, ale zasadnicze znaczenie dla tej kwestii będzie miało to, czy i w jakim terminie stronie doręczony został odpis orzeczenia wraz z uzasadnieniem".
Powołując treść art. 67 § 5 p.p.s.a. wskazano, że doręczenie pełnomocnikowi Z. B. oraz M. P. odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem należy uznać za skuteczne w stosunku do obu tych skarżących. Bez względu na ocenę, czy wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia został złożony w imieniu jednego, czy dwóch skarżących, pełnomocnikowi zostałby doręczony tylko jeden egzemplarz wyroku z uzasadnieniem, zgodnie z art. 76 § 1 p.p.s.a.
Pełnomocnik był w pełni uprawniony do złożenia jednego wniosku o sporządzenie i doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem tym bardziej, że dwie sprawy połączono do wspólnego rozpoznania i wydano jeden wyrok. Podkreślono, że podstawową funkcją przepisów art. 173 § 2 oraz art. 177 § 1 p.p.s.a. jest wyznaczenie stronom postępowania odpowiedniego terminu na zapoznanie się z uzasadnieniem wydanego wyroku bez zbędnego przedłużania postępowania sądowoadministracyjnego. W niniejszej sprawie strona miała możliwość zapoznania się z uprzednio doręczonym temu pełnomocnikowi uzasadnieniem, a następnie prawidłowo wniosła skargę kasacyjną.