Dnia 2 grudnia 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wiesław Kisiel po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 14 września 2009 r., IV SAB/Gl 21/09 o odmowie wyłączenia Sędziego WSA Małgorzaty Walentek oraz Sędziego WSA Beaty Kalagi-Gajewskiej w sprawie ze skargi L. L. na bezczynność Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach w przedmiocie choroby zawodowej postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia z dnia 14 września 2009 r., IV SAB/Gl 21/09 po rozpoznaniu wniosku L. L. odmówił wyłączenia Sędziego WSA Małgorzaty Walentek i Sędziego WSA Beaty Kalagi-Gajewskiej w sprawie ze skargi na bezczynność Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach w przedmiocie choroby zawodowej.
W ocenie Sądu zarzut Skarżącego, że sędziowie orzekający w jego sprawach nie kierują się bezstronnością, lecz starają się chronić Sędziego Szczepana Praxa nie znajduje potwierdzenia w dokumentach sprawy i oparty jest jedynie na przyjętym przez Skarżącego negatywnym dla Sędziów założeniu. Przesłanką wyłączenia sędziego mogą być jedynie takie okoliczności, które obiektywnie wywołać mogą wątpliwości na temat bezstronności sędziego (art.19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. nr 153, poz.1270 ze zm., dalej P.p.s.a.), a takie w sprawie nie zaistniały. Nie zachodzą również przesłanki wyłączenia wymienionych Sędziów z mocy ustawy (art.18 P.p.s.a.).
W zażaleniu na powyższe postanowienie L. L. zarzucił Sądowi I.instancji naruszenie Konstytucji RP oraz poddał w wątpliwość bezstronność Sędziów orzekających w jego sprawie. Ponadto w piśmie procesowym z dnia 27 października 2009 r. wskazał, że w dniu 5 czerwca 2009 r. Sędzia Małgorzata Walentek i Sędzia Beata Kalaga-Gajewska wraz z Sędzią Szczepanem Praxem wydali w sprawie IV SAB/Gl 21/09 postanowienie o odrzuceniu skargi L. L.. Dlatego Skarżący jest przekonany, że Sędziowie Małgorzata Walentek i Beata Kalaga-Gajewska nie powinny były uczestniczyć w orzekaniu o wyłączeniu Sędziego Szczepana Praxa.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione i podlega oddaleniu.
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową prawidłowego rozpoznania sprawy.. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami na temat bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Dlatego wyłączenie sędziego następuje nie tylko z mocy samego prawa (art.18 § 1 P.p.s.a.), ale również wówczas, jeżeli istniejące okoliczności mogą wywołać wątpliwości na temat bezstronności sędziego (art.19 P.p.s.a.).
Wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Jak wynika z wyjaśnień zawartych w oświadczeniach złożonych przez Sędziego Małgorzatę Walentek i Sędziego Beatę Kalaga-Gajewską, nie istnieje między Nimi i Stroną postępowania jakikolwiek stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości na temat bezstronności tych Sędziów w tej sprawie. Skarżący nie wykazał ani we wniosku, ani w zażaleniu, aby w sprawie zachodziły jakiekolwiek okoliczności podważające wiarygodność powyższych oświadczeń Sędziów..
Sam fakt, iż Strona podnosi zarzuty dotyczące nieprawidłowości w wykonywaniu przez Sędziów swych obowiązków, w myśl art.19 P.p.s.a. nie stanowi wystarczającej przesłanki uzasadniającej wyłączenie Sędziów. Ponadto nie jest dopuszczalne żądanie wyłączenia sędziego tylko z tego powodu, iż wnioskodawca kwestionuje zasadność rozstrzygnięć w innych sprawach z udziałem tych Sędziów.
W okolicznościach niniejszej sprawy uznać należy, że nie zaszły podstawy do wyłączenia od orzekania.
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.184 w zw. z art.197 § 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.