Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 10 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. T. i M. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 lipca 2014 r. sygn. akt IV SA/Po 714/14 odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi I. T. i M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 15 lipca 2014 r. sygn. akt IV SA/Po 714/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę I. T. i M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy.
Pismem z dnia 25 lipca 2014 r. skarżący złożyli wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wskazując, że przesyłkę adresowaną do skarżącego odebrała jego matka informując go następnie błędnie o dacie doręczenia decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 29 lipca 2014 r., na podstawie art. 86 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), - dalej p.p.s.a. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że skarżący nie uprawdopodobnili okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu.
W ocenie Sądu błędne przekazanie informacji o dacie doręczenia decyzji nie może stanowić okoliczności uzasadniającej przywrócenie terminu. Skoro doręczenie przesyłki nastąpiło prawidłowo, a osoba odbierająca zobowiązała się do przekazania jej adresatowi, to okoliczność przekazania błędnej informacji o dacie jej doręczenia nie może przesądzać o braku winy w uchybieniu terminu. Sąd podkreślił również, że okoliczności podnoszone przez stronę takie jak stan zdrowia osoby odbierającej korespondencję i jej sytuacja rodzinna, nie poparte żadnymi konkretnymi faktami nie może przemawiać za przywróceniem terminu. Z uzasadnienia wniosku w żadnym stopniu nie wynika aby skarżąca po odebraniu przesyłki nagle zachorowała, co faktycznie uniemożliwiłoby jej przekazanie korespondencji adresatowi.
Pismem z dnia 12 sierpnia 2014 r. pełnomocnik skarżących wniósł zażalenie na postanowienie Sądu z dnia 29 lipca 2014 r. wnosząc o jego uchylenie i przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi o przywróceniu terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Intencją ustawodawcy przy tworzeniu przepisów regulujących instytucję przywrócenia terminu było umożliwienie stronie obrony swoich praw czy interesów w sytuacji, gdy upływ terminów procesowych wywołał dla niej negatywne skutki prawne, przy jednoczesnym założeniu, że strona dołożyła wszelkich możliwych starań, aby takich negatywnych konsekwencji uniknąć. Pierwszorzędne znaczenie dla rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym ma zatem ustalenie, że fakt uchybienia przez stronę terminowi nie nastąpił z jej winy.
Badając przesłankę braku winy w uchybieniu terminu, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego prawidłowo Sąd I instancji odmówił skarżącym przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Przy ocenie winy strony lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu. Okoliczności przedstawione przez skarżących we wniosku nie uprawdopodabniają braku ich winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi i zachowania należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Jednocześnie należy podkreślić, że zasadnie Sąd uznał, za datę doręczenia stronom zaskarżonej decyzji dzień 5 maja 2014 r., tj. dzień odebrania przesyłki przez dorosłego domownika. Natomiast fakt przekazania tej przesyłki w późniejszym okresie adresatowi przez domownika nie ma znaczenia w sprawie, ponieważ termin do wniesienia skargi powinien być liczony od daty doręczenia decyzji potwierdzony na zwrotnym potwierdzeniu odbioru zaskarżonej decyzji.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.