Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 12 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Wr 99/16 oddalające wniosek J. K. o przywrócenie terminu w sprawie ze skargi J. K. na postanowienie Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia [...] grudnia 2015 r., Nr [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej dotyczącej nakazu rozbiórki postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 4 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Wr 99/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę J. K. na postanowienie Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we Wrocławiu z dnia [...] grudnia 2015 r., Nr [...] w przedmiocie oddalenia zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej dotyczącej nakazu rozbiórki z powodu nieopłacenia wpisu od skargi. Postanowienie to doręczono skarżącemu w dniu 12 maja 2016 r.
W piśmie z dnia 19 maja 2016 r. zatytułowanym "Zażalenie" skarżący zawarł wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia wpisu od odrzuconej. Pismo to zostało przez Sąd zakwalifikowane, jako wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia opłaty od odrzuconej skargi Wraz z wnioskiem skarżący przedłożył egzemplarz skargi oraz dowód uiszczenia wpisu. W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu skarżący wskazał, że przyczyną uchybienia w sprawie, skutkującego brakiem wniesienia opłaty, było leczenie rehabilitacyjne jego matki po skomplikowanym złamaniu nogi, w ośrodku rehabilitacyjnym w C. W okresie od 4 marca 2016 r. do 6 maja 2016 r. była ona na rehabilitacji. Skarżący podał, że matka jest osobą w starszym wieku, ma 72 lata. Z uwagi na jej wiek i silną więź emocjonalną, skarżący często bywał u niej w trakcie rehabilitacji. Skarżący zobowiązał się również, że niezwłocznie - po uzyskaniu kopi skierowania na leczenie matki, prześle ją do Sądu, jako dowód w sprawie, uprawdopodobniając tym samym swoje pobyty u matki. Skarżący przekonywał, że troska o stan zdrowia matki miała wpływ na jego sprawy zawodowe i osobiste wynikiem czego było uchybienie w sprawie wniesienia opłaty od skargi. Skarżący wskazał, że termin doręczenia postanowienia Sądu z dnia 4 maja 2016 r., o odrzuceniu jego skargi, jest dniem, w którym dowiedział się o uchybieniu terminu, zatem jest to również data ustania przyczyny uchybienia terminu.
Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2016 r. WSA we Wrocławiu oddalił wniosek skarżącego o przywrócenie terminu, uznając w oparciu o art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 718; zwanej dalej P.p.s.a.), że nie wykazał on braku winy w uchybieniu terminowi do wniesienia wpisu od skargi.
Sąd zauważył, że skarżący wbrew zobowiązaniu złożonemu we wniosku, a później również na wezwanie Sądu, doręczone mu w dniu 7 lipca 2016 r., nie przedstawił dokumentacji, potwierdzającej przedstawione we wniosku okoliczności związane z rehabilitacją matki. Skarżący nie dał więc szansy Sądowi, aby w sposób dla niego korzystny, rozpoznać wniosek. Pomimo wezwania Sądu, nie przedłożył żadnego zaświadczenia lekarskiego, ani innego dokumentu wskazującego na wystąpienie opisywanych we wniosku problemów zdrowotnych matki, a które uniemożliwiłyby dokonanie czynności w terminie.
Sąd odnosząc się do utrwalonego poglądu orzecznictwa wskazał, że sam fakt choroby osoby bliskiej nie jest wystarczającym uprawdopodobnieniem braku winy w uchybieniu terminu. Istotne jest bowiem, czy okoliczność ta była - dla zachowania terminu - nie do przezwyciężenia i czy strona dołożyła wysiłku by przeszkoda ta nie doprowadziła do naruszenia terminu.