Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Stahl po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 21 września 2015 r., sygn. akt III SA/Gd 460/15 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi W. K. na stanowisko Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] września 2013 r. w przedmiocie rozbiórki pomnika postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 21 września 2015 r. sygn. akt III SA/Gd 460/15 odmówił W. K. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym tj. obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata.
W uzasadnieniu postanowienia wskazał, że skarżącemu w niniejszej sprawie prawomocnie odmówiono już przyznania prawa pomocy przez zwolnienie od kosztów sądowych. Skarżący nie wykazał, by od tego czasu jego sytuacja się pogorszyła. W ocenie Sądu nie świadczy o takim fakcie postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.
Sąd I. instancji zwrócił uwagę, że deklarowana przez skarżącego bardzo zła sytuacja finansowa nie przeszkodziła mu - po odmowie zwolnienia od kosztów w niniejszej sprawie- w ustanowieniu pełnomocnika z wyboru i uiszczeniu wpisu od skargi kasacyjnej. Skarżący uzyskał też zwrot kosztów postępowania w niniejszej sprawie na mocy postanowienia z dnia 10 marca 2015 r. Skarżący, licząc się z koniecznością uiszczenia wpisu od skargi, powinien uzyskane środki przeznaczyć na ten właśnie cel.
W ocenie Sądu skarżący, mimo formalnego składania oświadczeń o swej sytuacji majątkowej, uchyla się w istocie od obowiązku podania dokładnych danych o swoim stanie majątkowym i dochodach. Skarżący nie wyjaśnił istotnych wątpliwości dotyczących jego rzeczywistych możliwości płatniczych. Z jednej strony twierdzi, że nie ma żadnego majątku, oszczędności i dochodów, z drugiej strony - nie podając żadnych źródeł swojego utrzymania - twierdzi, że prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Skarżący nie wyjaśnił nawet tego, z jakich środków finansuje podstawowe, codzienne potrzeby, skoro - jak twierdzi -nie otrzymuje od nikogo żadnej pomocy. Nie można w tej sytuacji uznać twierdzeń skarżącego za wiarygodne.
W ocenie Sądu skarżący nie wykazał, że spełnia ustawowe przesłanki przyznania prawa pomocy, co stanowi przeszkodę przyznania mu prawa pomocy w żądanym zakresie.
W zażaleniu od powyższego postanowienia skarżący stwierdził, że Sąd błędnie ocenił jego sytuację majątkową. Skarżący podkreślił, że nie posiada żadnego dochodu i żadnego majątku.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne.
Dla oceny zasadności przedmiotowego wniosku istotne znaczenie ma okoliczność, że skarżącemu prawomocnie odmówiono już w niniejszej sprawie przyznania prawa pomocy. W związku z powyższym w sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270, dalej "p.p.s.a."), który stanowi, że postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne.
Przez pojęcie "zmiany okoliczności sprawy" w rozumieniu powołanego przepisu należy rozumieć zarówno zmiany stanu faktycznego jak i prawnego, uzasadniające zmianę dotychczasowego rozstrzygnięcia. W przypadku sprawy dotyczącej prawa pomocy, którego przyznania prawomocnie odmówiono, zmiany musiałyby być tego rodzaju, żeby w ich świetle przyznanie prawa pomocy stało się uzasadnione. Musiałyby to zatem być zmiany polegające na pogorszeniu sytuacji materialnej wnioskodawcy. Podkreślić ponadto należy, że z konstrukcji przepisu art. 246 p.p.s.a. wynika, że to na stronie spoczywa ciężar udowodnienia, że jej sytuacja ekonomiczna uzasadniania przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie, bądź też nastąpiła zmiana tej sytuacji w stopniu uzasadniającym przyznanie jej prawa pomocy pomimo poprzedniej negatywnej oceny zasadności wniosku (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 stycznia 2014 r. sygn. akt. I OZ 1227/13).