Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 12 lipca 2016 r. sygn. akt II SA/Ke 431/16 odmawiające przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] marca 2016 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej postanawia: 1. uchylić zaskarżone postanowienie, 2. przywrócić termin do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Postanowieniem z dnia 12 lipca 2016 r. sygn. akt II SA/Ke 431/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach, w sprawie ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej Nieruchomości przy ul. [...] w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] marca 2016 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej, odmówił skarżącej przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, powołując się na przepis art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718), zwanej dalej w skrócie "p.p.s.a.", że w niniejszej sprawie żadna okoliczność przemawiająca za przywrócenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi nie miała miejsca.
Jak wynika z wniosku o przywrócenie terminu, powodem niezłożenia wymaganej ilości odpisów skargi było uznanie przez członka zarządu skarżącej Wspólnoty, I.F., że doszło do błędnego określenia przez Sąd w wezwaniu ilości wymaganych odpisów skargi, w związku z czym ww. uznała, że wystarczy złożenie dwóch odpisów. Takiego postępowania, w ocenie Sądu, nie sposób uznać za usprawiedliwienie nieuzupełnienia wszystkich braków w terminie. W sytuacji bowiem powzięcia wątpliwości co do prawidłowości wezwania do usunięcia braków poprzez złożenie dwudziestu odpisów skargi I.F., zachowując minimum staranności i dbałości o interesy Wspólnoty, powinna zadzwonić do Wydziału Informacji Sądowej tutejszego Sądu, gdzie udzielono by jej stosownych wyjaśnień. Zamiast tego ww. uznała za wystarczające złożenie tylko dwóch odpisów skargi. Powyższe nie stanowi o tym, że I.F. nie mogła złożyć wszystkich żądanych przez sąd odpisów skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie wywiodła skarżąca Wspólnota, zarzucając Sądowi naruszenie art. 86 § 1 p.p.s.a. przez błędne jego zastosowanie polegające na uznaniu, że strona skarżąca z własnej winy uchybiła terminowi do uzupełnienia braków formalnych skargi.
Mając na uwadze powyższe skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia i przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu wskazano, że I.F. nie zlekceważyła wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi, ale na skutek niezrozumienia jego treści nie załączyła jedynie wymaganej liczby odpisów skargi. Ponadto wyjaśniono, że przedmiotowe wezwanie doręczono tylko I.E., podczas gdy jest trzech członków zarządu Wspólnoty. A pozostałe osoby zobowiązane solidarnie również winny zostać powiadomione. Odpis postanowienia o odrzuceniu skargi Sąd doręczył wszystkim członkom zarządu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Przepis art. 81 § 1 p.p.s.a. stanowi, iż jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym. A zatem warunkiem przywrócenia terminu o jakim mowa we ww. przepisie jest uchybienie terminowi do dokonania danej czynności bez swojej winy. Kryterium braku winy, jako przesłanki przywracającej termin do dokonania czynności w postępowaniu sądowym, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonaniu tej czynności (por. postanowienie NSA z dnia 11 lutego 2003 r. II SA 4162/01, M. Praw. 2003, nr 8, s. 340). O braku winy w uchybieniu terminowi można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (zobacz: postanowienie NSA z dnia 2 października 2002 r., V SA 793/02, M. Praw. 2002 r. nr 23, s. 1059). Przy ocenie czy uchybienie terminu było zawinione należy brać pod uwagę obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. Skoro art. 86 § 2 p.p.s.a. stanowi, że we wniosku o przywrócenie terminu należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy po stronie zainteresowanego przywróceniem terminu, to należy uznać, że jakikolwiek stopień zawinienia strony w uchybieniu terminu (nawet lekkie niedbalstwo) powoduje niedopuszczalność jego przywrócenia (patrz: B. Dauter, Komentarz do art. 86 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; dostępny w zbiorze LEX).