Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Małgorzata Masternak - Kubiak po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Go 619/12 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 7 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Go 619/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmówił K. K. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zielonej Górze z dnia [...] maja 2012 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.
W uzasadnieniu Sąd pierwszej instancji wskazał, że pismem nadanym w dniu 30 czerwca 2012 r. K. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim skargę na wskazaną wyżej decyzję. Postanowieniem tego Sądu z dnia 26 września 2012 r. skarga została odrzucona z powodu wniesienia jej dzień po terminie, określonym w art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- dalej "P.p.s.a."). Postanowienie to zostało doręczone skarżącej w dniu 1 października 2012 r.
W dniu 8 października 2012 r. skarżąca złożyła wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W jego uzasadnieniu podała, że skarga została wniesiona tylko jeden dzień po upływie terminu. Wskazała, iż uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy, gdyż nie będąc prawnikiem nie znała sposobu obliczania terminu do złożenia skargi, w szczególności dotyczącego wliczania do jego biegu dni wolnych. Nieprzywrócenie zaś terminu do jej wniesienia pozbawi skarżącą prawa do sądu oraz narazi ją na egzekucje i straty.
Sąd wskazując na kryterium braku winy strony w uchybieniu terminu podniósł, że zarówno istotność skargi, jak i nieznajomość prawa, nie stanowią okoliczności wyjątkowych, usprawiedliwiających niedochowanie terminu do wniesienia skargi. Pierwsza bowiem okoliczność nie jest przesłanką przywrócenia terminu, druga zaś nie wyklucza istnienia winy strony. Konstatacja ta jest wynikiem prawidłowego zrealizowania przez organ obowiązku pouczenia skarżącej o terminie i sposobie wniesienia skargi do sądu. Wobec jasności pouczenia, obliczenie upływu 30 dni od daty doręczenia nie może nastręczać trudności. Upływ terminu nastąpił w piątek, co czyni bezprzedmiotowym zarzuty dotyczące obliczania biegu terminu w przypadku, gdy jego koniec przypada na dni wolne.
W zażaleniu na powyższe postanowienie K. K. podniosła, iż jednodniowe opóźnienie w nadaniu pisma, które zostało wysłane za pośrednictwem osoby trzeciej, było spowodowane złym stanem zdrowia skarżącej po przebytej operacji. Powrót skarżącej z kliniki nastąpił w dniu 22 czerwca 2012 r. i potrzebowała ona kilku dni na rekonwalescencję i przygotowanie skargi. W ocenie strony jest to szczególna okoliczność, która wyłącza jej winę w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, a tym samym czyni zasadnym jego przywrócenie.
W odpowiedzi na zażalenie Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zielonej Górze wniosło o jego oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm., dalej: "P.p.s.a.") jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Wniosek o przywrócenie terminu powinien powoływać zatem okoliczności wskazujące na brak winy strony w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku. W orzecznictwie i literaturze prawniczej przyjmuje się, że brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o własne interesy. Przywrócenie terminu jest stanem wyjątkowym i nie jest możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa (por. wyrok NSA z dnia 8 stycznia 2002 r., sygn. akt II SA/Wr 1329/01, niepubl.). Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że przywrócenie terminu może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło na skutek przeszkody, której strona nie była w stanie usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku (por. postanowienie NSA z dnia 7 stycznia 2009 r., sygn. akt I OZ 938/08).