Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA : Henryk Ożóg po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2005r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 lipca 2005r., sygn. akt 3II SA/ Ka 3205/03 w sprawie ze skargi S. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Katowicach z dnia 7 listopada 2003r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 4 lipca 2005r. odmówił S. K. przywrócenia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że w dniu 24 maja 2005r. skarżący wniósł pismo zawierające wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 12 maja 2005r. jednocześnie dopełniając tej czynności przez złożenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. W przedmiotowej sprawie oceny wymaga przesłanka braku winy w uchybieniu terminu. Strona skarżąca składając wniosek o przywrócenie terminu winna uprawdopodobnić brak swojej winy, czyli powinna uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda uniemożliwiająca dokonanie czynności w terminie była od niej niezależna. Kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się bowiem z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowych. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Uchybienie terminu może być stronie poczytane jako zawinione gdy strona chciała dopełnić czynności, lecz nie dopełniła jej z powodu przeszkody, którą mogła przezwyciężyć.
W rozpoznawanym przypadku o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej, w tym o konieczności uprzedniego złożenia w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku wniosku o jego pisemne uzasadnienie, skarżący - działając osobiście bez pełnomocnika - został pouczony po ogłoszeniu wyroku i ustnym podaniu zasadniczych motywów rozstrzygnięcia, co wynika z protokołu rozprawy. Z twierdzeń skarżącego wynika ponadto, że zasięgnął on również informacji w sekretariacie Sądu, jednakże nie dosłyszał "co mówiono, że termin do składania wniosku mija po upływie siedmiu dni od rozprawy". Zdaniem Sądu jeżeli skarżący miał problemy z wyraźnym usłyszeniem oraz zrozumieniem pouczenia Sądu i informacji udzielonej mu w sekretariacie, to powinien był dążyć do tego aby nie mieć żadnych wątpliwości co do sposobu i terminu wniesienia środka odwoławczego, w tym terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku. Skarżący dbając należycie o własne interesy powinien był uczynić wszystko aby mieć pewność, czy w pełni rozumiał pouczenie. Zatem okoliczność, iż skarżący nie dosłyszał "co mu mówiono w sekretariacie ",a on z powodu niedosłuchu "wstydzi się upominać aby mówiono do niego głośniej " i dlatego "przegapił" termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku świadczy o tym, iż nie dochował on należytej staranności w zakresie prowadzenia swoich spraw, to natomiast nie może stanowić usprawiedliwienia dla przywrócenia uchybionego terminu.
Zgodnie z poglądami orzecznictwa przy ocenie winy przyjmuje się obiektywny miernik staranności jakiego należy wymagać od strony należycie dbającej o swoje interesy. O braku winy w uchybieniu terminu można mówić wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności, (por. m. in. wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 1999r. III S.A. 7432/98 , wyrok NSA z dnia 28 maja 1999r. I SA/ Ka 2039/96 publ. Serwis Podatkowy 2001/7 str. 8 ).