Zażalenie na postanowienie WSA we Wrocławiu z 25 października 2013 roku, sygn. akt II SO/Wr 6/13 o wymierzeniu Radzie Miejskiej w Nowogrodźcu grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi M.C. i M.C. na uchwałę Rady Miejskiej w Nowogrodźcu z 27 grudnia 2012 roku nr XXX/225/12 w przedmiocie sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości na terenie Gminy i Miasta Nowogrodziec i zagospodarowania tych odpadów
Sentencja

Dnia 10 grudnia 2013 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Gminy Nowogrodziec na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 25 października 2013 roku, sygn. akt II SO/Wr 6/13 o wymierzeniu Radzie Miejskiej w Nowogrodźcu grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi M.C. i M.C. na uchwałę Rady Miejskiej w Nowogrodźcu z 27 grudnia 2012 roku nr XXX/225/12 w przedmiocie sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości na terenie Gminy i Miasta Nowogrodziec i zagospodarowania tych odpadów postanawia uchylić zaskarżone postanowienie. 1 2

Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z 25 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wymierzył Radzie Miejskiej w Nowogrodźcu grzywnę w wysokości 300 zł za nieprzekazanie skargi M.C. i M.C. na uchwałę Rady Miejskiej w Nowogrodźcu z 27 grudnia 2012 r. w sprawie w sprawie sposobu i zakresu świadczenia usług w zakresie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości na terenie Gminy i Miasta Nowogrodziec i zagospodarowania tych odpadów. Jednocześnie Sąd I instancji zasądził od Gminy Nowogrodziec na rzecz skarżących solidarnie kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w odpowiedzi na wniosek skarżących o wymierzenie grzywny, Rada Miejska - reprezentowana przez Burmistrza, wniosła o jego nieuwzględnienie wskazując, że skarga strony przeciwnej wpłynęła 11 lipca 2013 r. i została rozpoznana na pierwszej zwołanej po przerwie wakacyjnej sesji 30 sierpnia 2013 r. oraz bezzwłocznie przekazana do sądu wraz z odpowiedzią na skargę. Opóźnienie w przekazaniu skargi spowodowane było okresem urlopowym, kiedy wcześniejsze zwołanie rady skutkowałby brakiem kworum i niemożnością udzielania odpowiedzi. Sesje rady gminy nie powinny odbywać się rzadziej niż raz na trzy tygodnie, a rada bez zbędnej zwłoki w możliwie najszybszym terminie rozpoznała skargę na najbliższej możliwej po przerwie wakacyjnej sesji i po przygotowaniu odpowiedzi na skargę.

Wymierzając grzywnę Sąd I instancji nie podzielił argumentów odpowiedzi na wniosek dotyczących sesyjnego charakteru prac rady oraz okoliczności wpłynięcia skargi w okresie urlopowym. Sąd I instancji podkreślił, że nadanie biegu wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa i wniesionej skardze na uchwałę należało do burmistrza, jako organu reprezentującego gminę. Reprezentacja ta obejmuje także upoważnienie do udzielania odpowiedzi w imieniu gminy i jej organów (w tym uchwałodawczego) w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Dla prawidłowego nadania biegu skargi na uchwałę rady gminy zbędnym było więc oczekiwanie na stanowisko Rady Miejskiej. Burmistrz był bowiem upoważniony do przekazania w imieniu Rady Miejskiej odpowiedzi na skargę wraz z samą skargą i aktami sprawy. Ewentualne stanowisko Rady mogło zostać wyrażone później.

Ustalając wysokość grzywny Sąd I instancji miał na uwadze, że termin został przekroczony nieznacznie - o 25 dni. W ocenie Sądu I instancji, wymierzenie grzywny w kwocie 300 zł zrealizuje zarówno cel represyjny tego środka prawnego, jak również jego funkcję prewencyjną, mobilizując organ do unikania podobnych uchybień w przyszłości.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Gmina Nowogrodziec.

Zarzuciła naruszenie art. 55 w związku z art. 54 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 - zwanej dalej "p.p.s.a.") przez bezpodstawne ukaranie gminy grzywną w wysokości 300 zł, pomimo braku podstaw do dokonania ukarania, a także przez powtórne ukaranie za to samo zaniechanie, za które organ został ukarany już w innym postępowaniu. Gmina zarzuciła ponadto naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. wyrażające się w sprzeczności ustaleń faktycznych zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia i jego rozstrzygnięciu.

Strona 1/4