Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 6 września 2007 r., sygn. akt III SA/Gd 384/05 w zakresie odrzucenia zażalenia Z. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 15 marca 2007 r., sygn. akt III SA/Gd 384/05 oraz odrzucenia zażalenia na zarządzenie z dnia 26 lipca 2007 r. w sprawie ze skargi Z. O. na uchwałę Rady Miejskiej w C. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie wyboru ławników postanawia zażalenie oddalić.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 6 września 2007. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił zażalenie Z. O. wniesione na postanowienie tegoż Sądu z dnia 15 marca 2007 r. o odrzuceniu zażalenia na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Gd 384/05 odrzucającego skargę kasacyjną Z. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 stycznia 2007 r. o odrzuceniu skargi na uchwałę Rady Miejskiej w C. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie wyboru ławników.
Jednocześnie Sąd I instancji odrzucił zażalenie skarżącego na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 lipca 2007 r., wzywające Z. O. do wykonania zarządzenia z dnia 5 kwietnia 2007 r., którym zobowiązano go do uiszczenia wpisu od zażalenia na wspomniane już postanowienie z dnia 15 marca 2007 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że wskutek nieuiszczenia wpisu od zażalenia na postanowienie z dnia 15 marca 2007 r. mimo prawomocnego zarządzenia z dnia 5 kwietnia 2007 r., wzywającego skarżącego do tej czynności, zażalenie powyższe podlega odrzuceniu zgodnie z art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a. Stwierdzając z kolei, iż zarządzenie Przewodniczącego Wydziału z dnia 26 lipca 2007 r. nie stanowi aktu o jakim mowa w art. 194 § 2 i art. 198 oraz 227 § 1 p.p.s.a. a tym samym jako niedopuszczalne podlega odrzuceniu.
Zażalenie na powyższe orzeczenie złożył Z. O., podnosząc, że jego skargi są odrzucane od trzech lat co narusza jego konstytucyjne prawo dostępu do sądu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Naczelny Sąd Administracyjny w całej rozciągłości podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji w przedmiotowej sprawie. Zaskarżalność zarządzeń przewodniczącego wydziału wojewódzkiego sądu administracyjnego w przedmiocie wezwania do wykonania jego prawomocnego zarządzenia była już przedmiotem oceny przez Naczelny Sąd Administracyjny (por. postanowienie z dnia 24 marca 2005 r., sygn. akt I OZ 214/05 - niepubl.). Również odrzucenie zażalenia na postanowienie z dnia 15 marca 2007 r. z uwagi na nieopłacony wpis nie budzi wątpliwości w warunkach niniejszej sprawy.
Zarządzeniem z dnia 5 kwietnia 2007 r. skarżący został wezwany do dokonania opłaty tytułem wpisu od zażalenia i zaskarżył przedmiotowe zarządzenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zażalenie oddalił. W konsekwencji tego rozstrzygnięcia z dnia 19 czerwca 2007 r., (sygn. akt II OZ 489/07) zarządzenie o wpisie stało się prawomocne. W tej sytuacji wypełnienie obowiązku fiskalnego przez skarżącego powinno było nastąpić w ciągu siedmiu dni od otrzymania orzeczenia Sądu Odwoławczego w tym przedmiocie. Mimo jednak wezwania strona skarżąca wbrew zasadzie wyrażonej w art. 214 § 1 p.p.s.a. należnej opłaty nie wniosła, w związku z czym jej zażalenie podlegało odrzuceniu.
Odnośnie argumentacji podniesionej w zażaleniu stwierdzić należy, że pozostaje ona bez wpływu na treść rozstrzygnięcia. Nie można bowiem przyjąć, że skarżone orzeczenie narusza zasadę dostępu do sądu. Strona jest bowiem zobligowana do wypełniania ciążących na niej z mocy ustawy obowiązków, niekwestionowanych przez Konstytucję RP. Trzeba zatem stwierdzić, iż odrzucenie kierowanych do Sądu pism skarżącego nie jest wynikiem ograniczenia jego prawa do sądu lecz naruszaniem norm zgodnych z ustawą zasadniczą.
W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny zażalenie oddalił na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. i orzekł jak w sentencji postanowienia.