Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. M. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 105/12 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi B. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia: uchylić zaskarżone zarządzenie.
Zarządzeniem z dnia 8 listopada 2013 r., w sprawie ze skargi B. M. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 28 października 2011 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy.
W uzasadnieniu wskazano, że zarządzeniem z dnia 10 października 2013 r. referendarz sądowy pozostawił bez rozpoznania wniosek skarżącej B. M. o przyznanie prawa pomocy. Od powyższego zarządzenia pełnomocnik skarżącej złożył sprzeciw, w którym domagał się jego uchylenia. Wskazał, że przed NSA toczy się postępowanie o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o pomoc prawną. Dopiero po wydaniu orzeczenia przez NSA i w zależności od jego treści WSA w Krakowie będzie mógł przesłać skarżącej formularz wniosku do wypełnienia, a wiec przesłanie formularza, było w ocenie skarżącej przedwczesne.
Sąd I instancji podał, że pełnomocnik skarżącej w piśmie z dnia 29 sierpnia 2013 r. wniósł sprzeciw od zarządzenia z dnia 16 sierpnia 2013 r. i jednocześnie alternatywnie wniósł o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy. Sprzeciw skarżącej został rozpoznany postanowieniem z dnia 9 września 2013 r., natomiast rozpoznając wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy, Sąd wezwał pełnomocnika do wypełnienia formularza PPF (doręczony w dniu 17 września 2013 r.) w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia bez rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu.
Sąd I instancji zaznaczył, że obowiązkiem skarżącej wnioskującej o przywrócenie terminu do rozpoznania wniosku o prawa pomocy było przedłożyć wypełniony formularz urzędowy lub dokonać tego w zakreślonym przez sąd terminie. Czynność ta nie został przez skarżącą dokonana.
W zażaleniu wnosząc o uchylenie zaskarżonego zarządzenia wskazano, że wydane zarządzenie jest przedwczesne, WSA nie powinien wzywać do złożenia formularza PPF zanim sprawy w trybie zażaleniowym nie rozpozna NSA. Z tych względów, do czasu wydania orzeczenia z zażalenia o przywrócenie terminu w zakresie wniosku o prawo pomocy, w ocenie żalącego WSA nie mógł wzywać do złożenia oświadczenia o stanie materialnym, ani sprawy rozpoznawać.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, jednakże z innych przyczyn niż podniesione w zażaleniu.
Przepis art. 87 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, we wskazanym w tym przepisie terminie. Zaś zgodnie z treścią art. 87 § 4 powyższej ustawy równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie. Zatem wniosek o przywrócenie terminu bez równoczesnego dokonania czynności procesowej, której ten wniosek dotyczy, jest dotknięty brakiem formalnym podlegającym uzupełnieniu w ramach postępowania naprawczego, na podstawie art. 49 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.