skargę kasacyjną od postanowienia WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Kultury Dziedzictwa Narodowego , nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu do rejestru zabytków
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Roman Hauser po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zależenia L. N. i L. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 września 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 918/09 odrzucającego skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 918/09 w sprawie ze skargi L. N. i L. N. na decyzję Ministra Kultury Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu do rejestru zabytków postanawia oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6361 Rejestr  zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 29 września 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej jako: WSA) odrzucił skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 918/09 w sprawie ze skargi L. N. i L. N. na decyzję Ministra Kultury Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu do rejestru zabytków.

W uzasadnieniu WSA wskazał, że postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2009 r., I SA/Wa 918/09 odrzucił skargę L. N. i L. N. na decyzję Ministra Kultury Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu do rejestru zabytków, a w dniu 31 sierpnia 2009 r. wpłynęła do WSA skarga kasacyjna L. N. i L. N. od powyższego postanowienia z dnia 5 sierpnia 2009 r., sporządzona przez pełnomocnika - radcę prawnego. Do przedmiotowej skargi kasacyjnej załączony został dokument elektroniczny stanowiący dowód wpłaty kwoty 100 złotych na konto nr 601030015080000000550010038 tytułem wpisu od skargi kasacyjnej. "Jako adresata rachunku przeciwstawnego" wskazano WSA. Z notatki Oddziału Finansowo-Budżetowego WSA z dnia 23 września 2009 r. wynika, iż do dnia 21 września 2009 r. w dokumentach księgowych dotyczących opłat sądowych nie zidentyfikowano wpłaty do niniejszej sprawy. Biorąc powyższe pod uwagę WSA wskazał, że jak wynika z akt sprawy, profesjonalny pełnomocnik strony skarżącej do skargi kasacyjnej dołączył dowód uiszczenia wpisu sądowego w wysokości 100 złotych, jednakże na rachunek bankowy inny niż rachunek właściwego sądu administracyjnego. Wobec powyższego WSA uznał, że w świetle art. 219 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu prze sądami administracyjnym (Dz. U. z 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej jako ppsa) nie można uznać za skuteczne opłacenie przez pełnomocnika będącego radcą prawnym wpisu sądowego od skargi kasacyjnej na rachunek inny niż rachunek właściwego sądu administracyjnego (pomimo wskazania jako adresata rachunku przeciwstawnego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie), co powoduje, że skarga kasacyjna jako nienależycie opłacona podlega odrzuceniu.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżących zaskarżył je w całości i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i nadanie sprawie dalszego biegu. Sądowi I instancji zarzucił "naruszenie przepisów prawa materialnego", które polegało na nazbyt rygorystycznym i formalistycznym zastosowaniu w niniejszej sprawie przepisu art. 221 w związku z art. 178 ppsa mające wpływ na wynik sprawy, ponieważ doprowadziło do nieuzasadnionego odrzucenia wniesionej przez pełnomocnika skarżących skargi kasacyjnej, a w konsekwencji pozbawienia skarżących prawa do sądu. W uzasadnieni zażalenia skazano, że do przedmiotowej skargi został dołączony dokument elektroniczny stanowiący dowód wpłaty kwoty 100 złotych tytułem wpisu od skargi kasacyjnej, jednakże wpłata ta nie została dokonana na konto, którym posługuje się WSA, a na konto Dzielnicy Śródmieście Miasta Stołecznego Warszawy. Powyższa pomyłka wynikła z faktu, iż w dniu sporządzania skargi kasacyjnej oraz jej opłacania pełnomocnik procesowy był chory na silne zapalenie migdałów, które przybrało gwałtowne i nieoczekiwane dla niego objawy. Choroba ta skutkowała bardzo wysoką gorączką tj. 39,3 st. Celsjusza oraz silnym bólem głowy do tego stopnia, iż tego samego dnia pełnomocnik zgłosił się w celu uzyskania niezbędnej pomocy lekarskiej na Szpitalny Oddział Ratunkowy Zakładu Opieki Zdrowotnej MSWiA w Krakowie. Zdaniem strony wnoszącej zażalenie, w świetle powyższych okoliczności oraz faktu, iż objawy choroby na którą cierpiał pełnomocnik skutkowały znacznym spadkiem koncentracji, nietrudnym było dopuścić się oczywistej i niezamierzonej omyłki podczas wpisywania numeru konta, na które winna być skierowana opłata sądowa zwłaszcza, że chwilę wcześniej pełnomocnik ten uiszczał opłatę skarbową od pełnomocnictwa w niniejszej sprawie. Nie bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest również fakt, iż pełnomocnik ten w trakcie czynności uiszczania opłaty sądowej dołożył wszelkiej wymaganej staranności, jakiej można wymagać od pełnomocnika należycie dbającego o interesy swojego mandanta. Pomimo bardzo złego samopoczucia pełnomocnik właściwie oznaczył adresata przelewu, jego dokładny adres, a nadto precyzyjnie określił tytuł będący podstawą tegoż przelewu wskazując m. in. prawidłową sygnaturę akt niniejszej sprawy. Pełnomocnik skarżących stwierdził, że zastosowanie przez Sąd bardzo sformalizowanego i rygorystycznego podejścia wprowadziło niedopuszczalne ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw, skutkujących pozbawieniem skarżących prawa do sądu, a Sąd I instancji na etapie rozstrzygania o nadaniu skardze kasacyjnej dalszego biegu, zauważając oczywistą i ewidentną omyłkę pisarską w numerze konta, winien był odstąpić od nadmiernego formalizmu, zwłaszcza. że sama czynność uiszczania przez pełnomocnika opłaty sądowej ma charakter czysto techniczny. Zdaniem skarżących przepisy ppsa winny być tak stosowane przez sądy aby służyły przede wszystkim rozpoznawaniu spraw, a nie ich eliminowaniu.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
6361 Rejestr  zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego